The Fascinating Sunset at Calatagan [novella]

06

Leilani's POV

“Tita this is urgent please come here right now."

“Leil where are you going?” napalingon ako sakanya at nakitaan ko agad siya ng pagaalala.

“I need to go back to Manila.” lumapit ako sakanya at niyakap niya ko.

“How i wish that im not this weak para masamahan kita. Anong nangyari?” pinipigil ko ang pagluha ko dahil ayaw niyang makita na nagkakaganito ako.

“Okay okay i won't force you. Mag iingat ka ah at siguraduhin mong babalik ka agad.” hinagod niya ang likod ko.

“Pero paano ka?” pinunasan niya ang nagbabadya kong luha.

“Anong paano ako? Dito lang ako and I'll update you. I know hindi ka aalis kung hindi yan urgent. Take care baby, atleast for me.” he gave me a soft kiss at saktong may kumatok naman sa pintuan.

“I will so kailangan mong magpagaling.” he nodded. Niluwa nito si Tita Luisa na mukhang hindi pa natutulog. Sa hallway kami nag usap dahil ayokong marinig ito ni Rhys.

She immediately booked me a flight back to Manila. Bumalik ako sa condo para lukimin ang mga damit ko. Bukas ng hapon ang flight, dadaan muna ako sa hospital bago dumiretso sa airport. Halos hindi nako uli nakatulog dahil sa kaba. Bakit naman nagkakasabay sabay pa?

Pagdating ng tanghali ay nagmadali nakong nagpunta sa hospital. But then, I saw Tita Luisa crying beside him is Tito Zie na nakatulala naman sa kawalan.

“Tita, tito what happened?” iniwan ko ang maleta sa sasakyan kaya mabilis akong nakadalo.

“Nothing much hija, sabi ng doctor ay mas nagiging aktibo padin ang leukemia cell sa katawan niya pero umaasa padin kami na magiging maayos siya.” napayuko ako sa sinabi ni tita.

“You should go ahead bago ka pa malate sa flight mo. Everything will be good Leilani, that's your fam kaya yun dapat ang unahin mo. Kami na ang magbabantay kay Rhys. I'll just update you hanggang sa makabalik ka na.”  I just nodded. She gave me a quick hug.

“See you soon anak. Have a safe flight.” nginitian ko siya bago bumaling kay tito na kumaway nalang saakin.

'Twas a long flight pero dumirecho agad ako sa hospital na sinabi saakin ni mama. Then i saw her sitting on a bench at mugtong mugto ang kaniyang mata.

“Ma ano pong nangyari?” nilingon ako ni mama na kala mo ay nakakita ng liwanag. Nagpaliwanag siya na nabangga siya ng sasakyan na mabilis ang pagmamaneho. Sasagutin daw ng nakabangga ang gastusin pero kailangan daw ni mama ng katulong, masyadong busy sa pagaaral kung ang kapatid ko ang tutulong kay mama.He got a tibia fracture. Sinabihan ko din siya nababalik ako sa trabaho para kahit paano ay maalagaan ko din si papa at nakakahiya dahil sila Tita Luisa rin pala ang nagsusustento sa pangangailangan nila mama habang nagbabantay ako kay Rhys.

Hindi na ako nagsayang ng oras at kinabukasan ay bumalik agad ako sa trabaho. Ginawa ko ito araw-araw. Hindi ko na rin namalayan na nasa isang buwan na ako dito sa Pinas habang parehong nasa ospital si Rhys at Papa. Buti nalang at may improvement na sa fracture ni Papa. Siguro linggo nalang ay makakalabas na siya ng ospital. Kailangan ko padin manatili para alagaan si papa, nagaalala na din ako kay Rhys dahil bihira ang pagcchat ni tita saakin pero alam ko namang hindi siya pababayaan ng mga magulang niya.

Apat na buwan din ang itinagal bago tuluyang nakarecover si papa. Sa apat na buwan na yon ay nagtatrabaho ako bilang nurse at nangangamba sa hindi malamang pangyayari kay Rhys. Natapos na ang pinagawa kong bahay kaya naman pinapalipat ko na sila mama muna doon. Tumatanggi naman siya dahil para daw yon saamin ni Rhys pero doon sila tutuloy. Pinilit ko pa siya saka ko napapayag. Wala naman na silang iintindihin don dahil kumpleto na ang kailangan nila sa bahay na yon. Sa tuwing nasa bagong bahay ako ay naiisip ko si Rhys. Gustong gusto ko na siyang puntahan pero hindi pa kaya ng ipon ko. Ayoko dumipende nanaman ako kila Tita Luisa masyado nakong dumadagdag sakanila.

Kakauwi ko lang galing trabaho at naghahanap ako ng murang flight papuntang Boston ng biglang nagpop up ang message ni Tita Luisa.

Luisa Aberra: Anak you need to be here asap. Alam kong pagod ka sa trabaho but your flight will be tomorrow morning. I know na laging mabilisan ang flight but Rhys needs you especially now. He's not in a good state at maaring mangyari ang kinatatakutan natin. Your mom's updating me about you often so i rarely chat you. Ingat sa flight. See you Leil.

You: Opo tita no worries po, aayusin ko na mga gamit ko.

---------------°•°•°•---------------

-✨