წარსულის სიყვარული

თავი მეთერთმეტე

***

ორ ბიჭს ერთმანეთზე ჩახუტებულებს ძინავთ. პირველი იუნგის ეღვიძება და მის მკლავებში მოქცეულ ბიჭს უყურებს. ეღიმება. შემდეგ ჯიმინიც თვალს ახელს და ახლა ერთმანეთ შესცქერიან.

- ასეთი სიპატიური ვარ?.- ამბობს იუნგი და ბიჭს ტუჩემზე მოწყვეტით კოცნის.

- შენ ჩემი სიმპატიური ბიჭი ხარ.

- ხანდახან მგონია რომ ჩვეულებრივად ლაპარაკობ.

- ნუ... შენთან და თესთან გამართულად ვსაუბრობ, მეც არ ვიცი როგორ.

- გშია?

- კი.

- მოგიტან, თორე შენ ვერ დადიხარ.- გამარჯვებულის სიფათით უყურებს.

იუნგი საცვლებით დგება, ჯიმინი ამაზე წითლდება.

- ვითომ არ გინახია რა.- სმირკს იკრავს სახეზე და შარვალს იცმევს. ჯიმინი ამაზე არაფერს ამბიბს.

იუნგი ქვევით ჩადის, უკან კი გემრიელი საჭმლით ბრუნდება. ჯიმინი კი ისე წევს როგორც დატოვა.

- დაიცადე დაგეხმარები.- საჭმელს ტუმოზე დებს, ჯიმინს ბალიშს უსწორებს და ლოგინის საზურეგეზე კომფორტულად აყრდნობს.- აი ასე.- შუბლზე კოცნის და საჭმელს მუხლებზე უდევს. ( მეც მინდა ასეთი შეყვა ☹)

- პირი გააღე.- ჯიმინი ერთ პატარა ნაჭერს პირში უდებს და იღიმის.

ეს ხომ მისი ოცნება იყო. ჯიმინი ხომ ამაზე ოცნებობდა. წარმოიდგენდა რომ იუნგისთან ერთად ბედნიერი იყო მაგრამ რეალურად ამის ასრულების არასდროს სწამდა. ახლა კი... მის წინ ზის. ნახევრად შიშველი და მისი ხელით აჭმევს და მისი შეყვარებყლია. მეტი რაღა უნდა ინატროს გარდა მარადიული სიყვრულისა რომელიც ცხოვრების ბოლომდე გაყვება, მაგრამ ეს ხომ არ არის დასასრული? ბედნიერი დასასრული ხომ მხოლიდ ზღაპრებშია... ან იქნებ არც არსებობდეს....

- დღეს სად გავისეირნოთ?

- მმმ... არ ვიცი. ჯერ ჩავიცმევ, ადგომაში დამეხმარე და რავი, პარკში გავისეირნოთ.

- კარგი.

ჯიმინი ჭამას მორჩა. ჩაცმას ჩეეცადა მაგრამ ყველაფერი სტკიოდა ამიტომ იუნგი დაეხმარა, კი ძაან კარგად დაეხმარა სიმართლე რომ გითხრათ კინაღამ დილის სექსი ქონდათ. ( ოხ იუნგი 😼) ქვევითაც ჩაიყვანა და დივამზე დააჯინა, თვითონაც გვერდით მიუჯდა.

- მოდი ჯერ დაისვენე და მერე გავიდეთ პარკში. თანაც დღეს შაბათია.

- კაი.

- ნანობ?

- არა. და საერთიდ საიდან მოიტანე ეგთი იდიოტური კითხვა?

- ჯიმინ გასაბრაზებლად არ მითქვამს.

- აბა, შენ? შენ ნანობ?

- არა რათქმაუნდა.- უთხრა და ბიჭი გულზე მიიხუტა.

- უბრალოდ შენზე ვზრუნავ.

ჯიმინმა გაკვირვებული შეხედა.

- მეგონა რომ გატკინე.- წყნარად თქვა და ბიჭის სახის გამომეტყველებას დააკვირდა, რომლიც რატომღაც სიამყისგან იღიმოდა.- ასე რატო იღიმი.- თვითონაც გაეღიმა.

- უბრალობ, ვამაყობ რომ ასეთი მზრუნველი და კარგი შეყვარებლი მყავს.

ორივემ გაიცინა. შემდეგ კი იუნგიმ მათი ტუჩები შეაერთა...

ანუ არის ბედნიერება მაგრამ ბედნიერებასთან ერთად ტანჯვაც და ტკვილიცაა...

---_____---

ესეც ახალი თავი .

ვოუთი ! 😘😘