Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin
Sevgilim.
Bu mektubu sana sen uyurken yazıyorum. Yarım saat önce deli gibi seviştik ve sen karşımda yarı çıplak uyuyorsun.
Keşke bizim aşkımız da sonsuza kadar sürseydi ama her güzel şeyin bir sonu vardır değil mi?
Seni yarı yolda bırakıp gittiğim için beni affet. Benim için yaptığın fedakarlıkların haddi hesabı yok ama, yolun sonuna geldim.
Sana yalan söyledim beni affet olur mu?
Doktorların çok iyi olduğumu söylediğini demiştim sana ama yalan söyledim. Doktorlar iki gün önce, bir kaç gün ömrümün kaldığını söyledi.
Son nefesimi boynunda huzurla vermek adına bu mektubu sana yazıyorum ve sana bir süre sonra ulaşması için Minho'ya veriyorum.
Sevgilim, sana bir hediyem var. Büyük ihtimalle şu an önündeki kutuda duruyor. O sana emanet ona benim bir parçammış gibi bakacağına söz verir misin sevgilim? Teşekkür ederim.
Bana bu zamana kadar yaptığın her şey için teşekkür ederim. Sen olmasan ben olmazdım.
Gittiğim yerde mutlu olacağım buna emin olabilirsin. Sende mutlu ol tamam mı? O miniğe dikkat et.
Seni çok ama çok seven biricik eşin, Jeongin.
Gözümdeki yaşı silip elimdeki kağıda baktım. Lanet olsun.
Başımı yere eğdiğim sırada minik bir tasma sesi gelince başımı kaldırıp küçük kutudaki beyaz kulaklı çocuğa baktım.
"Şahip? Neşen ağlıyoşun?"
Duyduğum ince sesle minik bir gülümseme kapladı yüzümü. Uzanıp kutunun demirini açıp minik kedi çocuğu kucağıma aldım.
"A-ağlamıyorum..." "Buclar ne peşi?"
Elini yanağımdan akan yaşın üzerinde gezdirdi. Kıkırdayıp minik yüzüne bakıp saçlarını okşadım.
Mırıldanma sesi çıkartıp başını okşamamı sevdiğini belli ettiğinde gülümsedim. Sevgilim gerçekten beni iyi tanıyormuş... tanıyormuşsun.
"Şahip bana mama veyimişin?" Bu haline kıkırdayıp onu kucağıma alarak mutfağa girdim. Ne vermem gerektiği hakkında en ufak fikrim dahi yoktu.
