THE SEARCH IS OVER. .

Chapter 18

BABALA: ang update na ito ay bitin. XD

Pero sana, enjoy padin ang pagbabasa. :)))

_________________________________________________

Chapter 18.1

“ ano ka aba Raiven, wag ka magmukmok dyan. Emoterang froglet ka. Super duper dami kayang nagkalat na papa sa mundo..”

“ pero, wala akong gusto sakanila. Sya lang ang gusto. Only him..”  waaaah. Naiiyak na naman ako. Maghapon na nga akong nakadapa sa bed ko.

Wala akong kagana-ganang kumilos.

I just want to lie here and sulk my first broken heart.

</3

:’(

“ alam mo naman couz na tanging si Sigfrid lng ang kumuha ng interes ko..”

“ ang kaso teh, waley na nga diba? May ibang chicks na ang Sigfrid mo. And the worst thing is, magpapakasal na sila, di ba? Kaya kalimutan mo na sya..”

“ ano pa nga ba ang ginagawa ko?” then I sighed.

“ ganito pala ang impact ng totoong pag-ibig nuh, Denice? Hyperactive kapag masaya, depressing, at suicidal kapag malungkot. Bakit ba kasi na TL ako sakanya. It sucks..”

“Raiven..”

“tama nga ang kasabihang ‘be careful with what you wish for..’   I been wishing  for true love to come my way. Ang kaso, hindi ko naman naready ang sarili ko sa kalungkutan na kasama nun.”

“totoo nga na pag nagmahal ka, dapat handa kang masaktan. Dahil lagi silang magkasama. Pag di ka daw nasaktan, hndi mo mlalaman na nagmaha ka..” dagdag ko pa. naramdaman ko rin na may naglalandas na luha sa pisngi ko. Grabe, ang hirap pigilan, khit gaano ko na kagusto nah wag ng umiyak pa.

>___<

“ well, it’ your first time to fall in love, couz. So what do you expect? Just learn from it and you’ll be fine the next time..”

Haaay.

Sana nga kung gano kadali sabihin yun. Ganun din kadali gawin.

Kaso hndi.

:(

San ay kasindaling sabihin ang paglimot sa sakit na nararamdaman ko.

Ang kaso nga diba, hindi nga ganun..

I would have to go through with it.

</3

*sigh*

“ but you know what, Denice? Parang mas masaya parin ako na nakilala ko si Sigrfrid. Mas masaya parin ako na dumating sya sa buhay ko at tinupad nya lahat ng mga pangarap ko sa larangan ng pag-ibig. I mean, diba sya kasi yung naging katuparan ng man of my dreams ko.. kaya siguro, di na bale na sad ako ngayon at nakakaramdam ng ganitong klaseng pain dahil sa mag-aasawa na sya. Ang importante, nagtagpo parin ung mga landas naming kahit papano..”

Yah.

Sincere ako sa pagsasabi nung binitiwan kong salita.

Siguro nga di sya yung para sakin.

Thankful nlang ako kasi minsan sa buhay ko, nakilala ko sya.

Yung tulad nya.

Then, Denice brushed my hair.

“ don’t worry, pinsan. Sigurado ako na may ibang papa na nakalaan for you.  Badtrip nga lang talaga minsan  dahil may mga dumarating na di naman pala mag-i-stay. But then again, that’s how we learn. From our experiences. Learn to accept whatever  comes your way and  then learn to let go when it’s time to go.. di ba dati, natatandaan ko sinabi mo na You’ll enjoy the feeling until it’s time to say good-bye?”

Sinubsob ko nalang yung mukha ko sa unan nung naramdaman kong nag-iinit na naman yung mga mata ko. Nagbabanta na naman tumulo ang mga luha ko..

Waaaah. :’(

Tama nga siguro si Denice.

I need to let him go. Because it’s now time to go.

Sabagay, anu bang illet go ko? Di naman sya naging akin.

Pag mamay-ari sya ng iba. </3

Haaay.

Ang lupit ni kupido..

Sadista ang walanghiya!

</3

“ oh, cge na couz. Hahayaan na nga muna kita mag emote at magmoment dyan. Pero kumain ka ha? Hwag kang magpapatiwakal dahil lang san a heart broken ka sa isang lalaki.. okay?”

Tumango nalang ako.

Then lumabas na sya ng kwarto.

Pero mayamaya lang ay bumalik sya.

“Raiven—“

“oo na, hwag ka mag-alala. Kakain ako mamaya. Gusto mo foodtrip pa e.” then iniwan n nya ko.

I continued crying in silence.

Ibubuhos ko ngayung araw ang lahat ng sama ng loob ko.

Then after this, saka ko nalang haharapin ang mundo.

“Raiven..”

Haist.

Ang kuleeeeeeet..

“what?” >___<

“ may.. ahm.. may bisita ka..”

“ pakisabi na bumalik nalang sa ibang araw, wala ako sa mood makipagusap o humarap sa kahit na sino ngayon..”

“pero..”

“ not even to your employer?”

Napaangat ako ng mukha nang marinig ko ang pamilyar na tinig ng isang lalaki.

When I turned around, I saw Sigfrid  standing absolutely gorgeous at my door.

Gaya ng dati, parang nakikipagkarera ang tibok ng puso ko nang makikila nito ang lalaking minahal nito ng labis.

“ a-anong ginagawa mo dito?” binalingan ko si Denice. “ bakit mo sya pinapasok?”

“ gusto ka raw nya makausap e.”

“sinabi ko nang ayaw ko ngang makipag-usap kahit kanino diba.”

“not even me?”

Waaaah!

I hate you Sigfrid!

Because, I can’t hate you!

>__<

“yeah. Not even you, Mr. Venafe..”

“ I just want to check if you’re okay..”

“ aah sige, maiwan ko na kayoo.”

“Denice!” pero nag eskaflew na sya. Waaah! >__<

______________________________________________

Commeeeeeeent? :)