THE SEARCH IS OVER. .

Chapter 4

Ay, antagal ko bago maiupdate ito.

Halos 2weeks?

Sareeeh po andami kasing naging problem eh. At saka busy much.

Bilang bawi, tatlo po update ko. :)))))

Pacomment po?

TENKYU! ^_^

_____________________________________________________________________________

Chapter 4

Napaurong ako bigla nung sumigaw sya. pinilit kong gawing pormal yung mukha ko.

haaaaaaayy, masungit parin sya!

pero walang makakasira ng mood ko, basta't ang prince charming ko ang concerned.

:)

kaya kahit mukha ng bubuga na ng apoy ang irog ko, napapasmile parin ako.

ganun kalakas ang epekto nya sakin.

"eh, tatanungin ko lang sana kung pwede ko nang ayusin ang kwarto mo, Sir. ang sabi kasi ni manang Sally--"

bumangon siya sa coach saka lumapit sakin. kaya napilitan akong umatras.

pero di parin sya huminto.....

ako nman, atras lang ng atras hanggang mapasandal ako sa malamig na pader ng study room.

And he extended his arms on the side of my head, making the space between us even closer.

wala akong maramdaman na takot.

pero yung tibok ng puso ko, ang..

lakas at ambilis-bilis.

nagwawala.

at nahahaluan pa ng kakaibang excitement.

*dug.dugdug.dugdug*

:)

sobra na ang rambulan ng bagong emosyon sa sistema ko.

parang may mga butterflies sa tummy ko.

napasmile nalang ako.

:)

kung pagsasamantalahan nya ako..

edi, Go!   ^_^

kaso...

"alam mo bang pumapatay ako ng mga nang-iistorbo sa tulog ko?"

"ngayon ay alam ko na. sige, paalam--"

"hindi rin ako nagpapalagpas ng mga tauhan na hindi marunong gumalang sa mga amo nila."

"magalang po ako."

"lalong-lalo na yung mga taong nagsasalita nang hindi nman pinagsasalita."

nakagat ko nalang yung lower lip ko, para di na ako makapag salita.

kasi..

i believed in saying.

na..

'lokohin mo na ang lasing wag lang ang bagong gising'

TT_____________TT

mukha nman syang na-pacify, dahil nakatingin lang sya sakin.

at kung di ako nagkakamali, sa labi ko sya nakatingin.

teka, susuntukin ba nya ako sa lips?

napapikit ako nung kumilos sya.

"Sir, dahan-dahan lang ha? mahina ang tolerance ko sa sakit eh. "

i could feel his hot breath againts my ear now..

"saka, Sir, pwede bang sa tyan mo nalang ako suntukin? puro bilbel lang nman yan. huwag sa lips, best asset ko kasi yan."

napangiwi pa ako sa anticipation sa maaaring kasapitan ng kagandahan ko sa kamay ng aking sinisinta. :l

ngunit napagod nako sa kakahintay ay wala paring nangyayari.

ni pitik sa ilong ay wala.

unti-unti akong dumilat.

ayun lang nman si Sigfrid, nakahiga na ulit sa coach ng di ko man lang namamalayan. >_<

nakapatong ang braso nya sa noo nya at nakapikit na.

kelan pa sya nakaalis sa harap ko?

O_o

"linisin mo na ang kwarto ko." sabi nya na di man lang ako nililingon.

base sa hitsura nya, mukhang walang kakaibang nangyari samin kanina.

"ilapat mo ng dahan-dahan ang pinto.."

"yes sir. eh, sir--"

"leave, Raiven."

"yes, sir."

saka ako dahan-dahang lumabas upang di makagawa ng ingay.

hmmmmmmm,

totoo bang nangyari yung eksena kanina na pinagnasaan nya ako? hihi >:)

O bunga lang yun ng malikot kong imagination?

"gaga! ilusyon mo lang yon. ang lakas mo kasing lumaklak ng kape!"

sabi yun ng maliit na tinig sa isip ko.

hmmmmm,

baka nga.

pero ilusyon man yon o hindi.

nanamnamin ko nalang yung eksenang yun.

:">