annem...

165 8 6
                                    

Medyada sevgi <3 <3

sabah uyandiğim da saaat 12.00 olmuştu ama garip olan bir şey vardi oda annemin lezzeti kahvaltisinin kokuları burnuma gelmiyordu ve niye beni bu saate kadar uyandirmamisti anneme kizmak için odamdan çiktiğimda salondaki herşeyin yerle bir olduğunu gördüm icimi buyuk bir korku kapladi sanirim o adamlar annemi kaçirdi

- annem!!

kaşarak diyer odalara baktim yok yok yok hiçbir yerde yoktu daha fazla dayanamadim ve yere yigildim gözyaşlarima hakim olamiyordum bu kadari fazlaydi çok ileri gitmişlerdi

kafami duvara dayadim ve hiçkira hickira aglamaya basladim

aklima ilk gelen kişi en iyi dostum sevgi 'idi yaşadiğim onca şeye rağmen hep yanimda olmuş beni korumuştu o olmasaydi ben can ' i hiç taniyamiycaktim

titreyen ellerimle masanin üstündeki telefonuma uzandim

- a-alo sevgi (ağlayarak)

- iyimisin alev bir sorunmu var ? ağlıyormusun sen?

- sevgi annem. annemi kaçirdilar

-neeeee!!! sen ,sen nerdesin ?

-evdeyim

-bekle orda bir yere gitme sakin geliyorum şimdi

-tamam

telefonu kapattim ve aklima gelen kötü düşüncelerden kurtulmaya çaliştim. Hayır annene bir şey yapmadilar alev o sağlikli ve şu an senin onu kurtarmani bekliyor
Alev bu düşüncelerle boğuşurken sevgide arabasini alevlerin evine sürüyordu. O sirada sevginin aklina bir şey geldi ve can'a mesaj atti Can gelirse onlara yardim edebilirdi mesaji alan can da hemen alev'in evine girdi
Can'in ağzindan

Alev'in evinin önüne geldiğimde hizlica merdivenleri çiktim dairenin kapisi açikti hemen içeri daldim sevgi daha gelmemişti

-Aleeeeeeev diye bağirdim

Ses vermedi salona girdiğimde alev yerde oturmuş başini duvara yaslamiş hiçkira hiçkira ağliyordu

İtraf etmelyimki bu halinde bile çok güzel görünüyordü sari saçlari yüzünü kapatmiş olsada yeşil gözleri hemen dikkat çekiyordu.

Hemen gidip sarildim ve ayağa kaldirdim

-cann bana yardim et dedi yalvaran gözlerle gözlerimin içine bakiyordu

-Tamam alev annene bir şey olmiyacak onu kurtaricaz merak etme.

Dedim ve kucağima alip yatağina yatirdim çok geçmeden de uyudu uyurken bile o kadar çaresiz gözüküyorduki ...

Eskileri hatirlayinca gülümsedim o benim başımın tatlı belasıydı....

Çok geçmeden sevgide geldi aleeeeeev diye cirlak bir çiğlik attiktan sonra sessiz ol işareti verdim tmm dedi fisildayarak birlikte salona geçtik .

Sevgi:ne yapicaz can poliside ariyamayiz

Can:bilmiyorum sevgi bilmiyorum (kafasini ellerinin arsina alarak)

Sevgi:alev uyanmadan bir çözüm bulmaliyiz can .
O sirada telefon çalar can telefonu açar
-aloo kimsiniz
-melek elimizde (melek:alevin annesi) ....

başımın belasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin