Bölüm 1

Seninle ilk tanışmamız..

Onu ilk gördüğümde 14 yaşındaydım bi yaz aşkı diye başlamıştı herşey 26.06.2006 yılında hayatıma dahil oldu. Beni parkta görmüş uzaktan arkadaşları Serkan ve Onur'u gönderdi.

Onur bana gelip"hadi yine iyisin sevgili buldun"deyince benim asfalyalar attı.

Ilk baslarda olmaz diye diretiyordum ayni mahallede yasayip büyüdüğüm belki de sokakta oynadığım biriydi hiç bilmiyordum o denli yabancı ama bi o kadarda yakın. 29 haziran da saat 23.36 da kabul ettim büyük bi coşkuyla ona evet diyordum İzmir'in sokaklarında ve maceramiz böyle basladi...

Halamın düğününe davet ettim oraya geldi. Üzerinde kırmızı forma kot pantolu cool havası vede sanki her gördükçe daha çok aşık oluyordum ona. Düğün bittikten sonraysa evin önünde bağıra bağıra bana 《seni seviyorum 》demisti...

Ve böylece hikayemizde başladı.

Hergün birlikte vakit geçirelim derken annemler öğrendi. Bizi dışarıya çıkarmıyorlar kuzenimle ibrahimden haber geldi buluşalım diye Allahım buluşmam lazım bu çocukla ama nasıl??? izinde vermiyolar ağlaya sızlaya izini kopardik derkek tannkkkk!!!!! annemlerde

-"bizde gelcez" demezlermi

yok bu fazla artık derken acı zulüm kabul ettik. Biz erken kaçtık ama babamla babaannem bizim peşimizde evimizin önündeki parkta beşikli salıncağa oturduk kuzenim Tuğçeyle salıncağın demirindede ibrahim babamla babaannemde ibrahimin tam yanındaki bankta eyvah!!! Dedim tamam konuşcak babam bitircek beni derken kurtulmam lazımdı İbrahimden baktım annemler yok bağırarak

-"baba annemler nerde" deyince İbrahim arkasına bile bakmadan kaçtı :))))) gece görüşcektik apartmanda en altta dilan diye cok yakin ortak arkadasimiz oturuyordu geldi çağırdı bizimkiler uyandılar olaya izin vermediler tabi balkondan baktık ki aşağıdalar çiğdem çitliyolar balkonda ki mandalları kafalarına boşalttım bende boş dururmuyum. Ertesi gün oldu 7 temmuzdu annemle babamın evlilik yıldönümü bizimkiler pasta almaya gitti biz tabi kuzenimle aşağıda mahalledeki arkadaşlarla beraberdik. Babam geldi annemle;

-"yukarı çıkın" diyo

Zar zor bi 15 dakka daha izin aldık derken biz zamanı unuttuk ben ibrahimle bizim arka bahcede oturuyoruz Tuğçe desen nerde bilmiyoz derkene,,

Onur kosarak geldi ibrahime

-"abi kac peder geliyo" demesiyle ibrahimin benim kaçmamiz bir olmuştu . O an aklıma kuzenim geldi onu arıyorum derken binaya koşarak girdim. Onlarda apartmandan koşarak çıkıyomuş çarpışıp yere gümledik kafalari kaldırınca İbrahimlerin ayaklarındaydım oda lafı güzel kullanıp

-"aşkım kalk ayaklarima kapanmana gerek yok tamam çıkalım"demezmi

içimden "tam bir picsin ama ibrahim" yankılandı. Sonra 4.kata 5 saniyede nasil çıktık bilmiyorum eve girdik babamlar hemen geldi sinirli sinirli. .

- "ne zaman çıktınız" dedi.

- " 5 dakka olmuştur baba" dedim

- "hii bilirim bes dakkayi" dedi .... :))

Tabi kurtarmaları lazım ya kendilerince beni ibrahimden yazliga götürdüler gitcemiz gün ben dışarı çıktım ibrahimle buluşmaya gittim. Annem görmüş tabi eve gelince odaya çekti hemen

-"kimdi adamlar demez mi?"

-" ne adamı!!!" dedim

-"parkta oturdukların kimlerdi aysun¿¿¿" sesi yankılandı

-"off anne kimse değildi" desemde annemin siniri dinmiyodu.

Otogara geçtik minibüste inatla sıkıştırıyodu. Ben hâlâ direniyodum. En sonunda didime giden otobüse binince

-"ee yeter sevgilim o benim tamam mı birbirimizi seviyoruz" dedim.

Bugün düşününce cahil cesareti buymus diyorum :)))

Didimde annem tekrar geldi "gercekten seviyo musun sen bu çocuğu ????"

Dan dann dannnn!!!

-"evet anne seviyorum" dedim.

Aradan 8 gün geçti ve beni cok özlemiştim. Gidelim artik diye tuturuyordum inatla ve kazanan ben oldum ne kadar kabus gibi dışarıya çıkmalarım yasaklanmış olsada onunla ayni mahallede olmak bile harika ni huzur veriyordu. Erkende olsa Esra ablasıyla tanıştım. Ailesinin ilk üyesi benim de müstakbel görümcem oluyordu derken. Bizim Sivas'a gitmemiz gerekti. Ağlamalar gitmek istememeler derken gitme vakti geldi iste o zaman şu hayatta pek bişeyin bana bu denli koyduğunu bilmemiştim. Gideceğim günün sabahında bi abi vardi Orhandı sanırım adı bana;

-"sizin bi sarkiniz olsun oda ne olsun biliyo musun" demisti

dalga geçerek

-"ne olsun abi" dedim

çok arabesk olan

- "bende ki bu aşkı heves mi sandın" demez mi şarkı hayatimiza etki etti resmen :)) derken bizim gerçekten gitme vaktimiz geldi annemler izbanın kartlarını unutmuşlar -

"aysun git al halandan" deyince

bana da ona son kez sarılma şansı verilmişti onu gördüm orada beni bekliyordu;

- Gidiyomusun?? Gerçekten

+ Evet gidiyorum vakit geldi ama seni unutmuycam canım aşkım

- Bende seni unutmuycam aşkım seni seviyorummmmm

Son sözlerimiz bunlar oldu ve ben basmaneye geldim trenle gidicektim o çok aşık olduğum ve aşkı bulduğum şehirden gidiyordum. Ablası mesaj çekti "gidiyormuşsun iyi yolculuklar" diye. Sanirim hayatimin en büyük yeminini orada ona söyledim

-"Esra abla İbrahim'e söyle benim gözlerim de kalbimde ondan başkasına bakmıycak bakarsa kör olsun..."

Esra abla; -

"çok büyük yemin ediyosun cocuksunuz kimler girecek hayatiniza" demisti.

Ama ben hayatımın erkeğini bulmuştum ve bırakmaya niyetim yoktu derken tren hareket etti ve gökyüzünün MAVİ'siyle denizin MAVİ'si kadar uzaklaştık.....

《 SEVGİ KM'LERLE DEĞİLMİŞ ÖĞRENDİM.....》