Umut

Bölüm 1: ilk gün

"Hadi sana 5 dk öncelik tanıyorum çık evden,sana yetişecegim."Evet bu dogru annem bana herzaman yetişir.

O günlerden biriydi işte ayaklarım birbirine dolanarak annemin peşinden yürümeye başlamıştım. Yaşadığımız şehir küçük bir yerdi ve gidebileceğim iyi okul sayısı da oldukça azdı, şansa bakın birini tutturmustum ve yine aynı şans annemin öğretmen olduğu okulda kendimi bulmami sağlamıştı , bundan şikayet ettiğimi sanmayın tabiki gurur duyuyorum.

Evet işte o an geldi , okula ilk adım attığım gün o gün değildi elbette annemi görmeye gittiğim zamanlar olmuştu ama ilk defa bu kadar benimsiyordum. Okulun önündeki kalabalığı aşarak giriş kapısında asılı olan kâğıtlara -adımı bulmaya- gittim. " B sınıfı mi ? Ben hiç b olmadım ki nasıl A da olamam ?" Komik değil mi? Tek derdimin bu olmasi oldukça komik.

Bu düşünceden kurtulmak uzun sürmedi bir anda yanımda güzel , gerçekten güzel, bir kız belirdi. Ah evet onu tanıyordum ortaokulda aynı okuldaydik ve birbirimizden pek hazetmezdik en azından ben öyle düşünüyordum. Sarışın demek doğru mu bilmem ama kumrala kaçan o gür ve uzun saçları, mat koyu yeşil gözleri , gözlerini çevreleyen uzun kıvrık ve koyu kirpikleri ve ayni sekilde koyu kalın kaşları, kemerli ama aşağı indikce ucunda küçük bir kalkiklik olan burnu ve son olarak yanık buğday teniyle yanımda duruyordu. Pardon o da neydi öyle bir de gamzesi mi var ? Evet evet her yüz hareketinde yüzünde , hemen yanaklarında ortaya çıkan, bir gamze. Ve inci gibi dişler. Gerçekten etkilenmistim daha önce bu kadar dikkatimi çektimi hatırlamıyorum. " Aa Nil ayni sınıftayiz." Aklımı mi kaçırıyorum yoksa aynı sınıfta miyiz dedi ? Evet bunu söyledi, gerçekten. Ondan hoşlanmıyordum bile , evet etkilendim ama hoşlanmıyorum, bu bir şeyi değiştirmez. Gülümsedim ve sadece kuru bir evet demekle yetindim, listeyi incelemeye devam ettim, ilkokuldan bir arkadaşım daha vardı aynı sınıfta bu kadar. Tamay la beraber kalabalığa karıştik.

Yanımıza bir çocuk geldi Tamay la daha onceden tanistiklari belli ama sorun su ki bende tanıyordum hemde birgün önceden , bu bir gün önce kafasına cola şişesi firlattigim çocuklardan biriydi ve bizimle aynı siniftaydi, evet derdim birdi iki oldu böylelikle. Neyse olay zaten o çocukla alakali değildi, berkay adında bir çocuk bizim mahalleye geldi bir hareketler tavırlar falan, benim bir arkadaşım var arda, ortaokuldaki en yakın erkek arkadaşım olur kendisi, sahi o nerde, her neyse bunlar durduk yere arda ya vurmaya başladılar e benim elimde armut toplamiyor bende ki cesarete bak sen aldım ellerindeki şişeyi bunların üstüne fırlattım ,bağırdım çağırdım bunlar sonra rahat bıraktı çocuğu, işte bu yusuf da ordaki çocuklardan biriydi, hafif toplu ,teni oldukça bronz hatta benden bile ki düşünün bana ne kadar esmersin derler, zeki gösteren bir tipi vardı eh biraz da ayı. Allah'ım benim gunahım ne ilk günden ?

Adlarımiz okundu sınıflara ayrıldık okulu dolaştırdilar bize sınıfa geldiğimizde tabiki tamay benim yanıma oturdu ama ben o kadar rahatsizdim ki hemen teneffüs de arda yi bulmaya gittim , aynı okulu kazanmıştık ama malesef başka sınıfları ; o d deydi. Bir erkeğe göre oldukça ince , kepçe kulakli ve oldukça sirindi tabi en öndeki o bize siritan iki çarpık dişi unutmayalım. Kantine indik beraber tamay da geldi, bir masaya oturduk , sabah bahçe de beklerken yanımıza Şerife diye bir kız geldi , pazarlamaci mübarek, kardeşi de bizim okulu kazanmış ,onu bizlere tanıttı , ne tanıtmak sundu resmen. Bekir kendini havalı sanan hala ergenligin verdiği o özgüven duygusuyla etraftaki kızlara ben burdayım sinyali veren mantar biçiminde uzattığı saçları ve uzun boyuyla aslında tam da o yaştaki her kızın bakabilecegi bir çocuktu ve işte şimdi o çocuk bizim masamizda oturuyordu. Gözlerime inanamıyordum tamay i gözümde çok büyütmustum anlaşılan oğlana yazıyor muydu ? Yok yok olamaz. Tamay. Bizim bildiğimiz 'ben öyle herkese bakmam tamay'. Meğersem bakıyormus ,e tabi oglanda gördü güzel kızı hemen oklari ona çevirdi baya bir flörtlestiler, arda ve ben şaşkın şaşkın ve keyifle onları izledik. İşte şimdi kendime gelmiştim gerci huzursuzdum ama içimde azda olsa umut vardı her şey güzel olacaktı.

Bunu hissedebiliyordum.