Bir Ruh Hastası

Delirdim

Her geçen gün biraz daha acı veriyor ruhuma . O kadar doluyum ki . Kime nasıl anlaticam bilmiyorum. Duygularım tecavüze uğramış gibi anlatırken utanctan daha da bir çok yakicak sanki canımi. Buraya yazmaya cesaretim yok başıma gelenleri  sadece canım acıyor. Acilar üstüme geliyor. Sır küpü oldum karmakarışık . Canım acıyor ya anlatamiyorum sebebini anlatamiycamda hiçbir zaman . Sadece içimde bir intikam duygusu var. Özenle yetistiriyorum intikam tohumlarımi elimden afrayi alan o deli psikiyatriste.

 

Hiçbiriniz yaşadığım şeyleri bilmiyorsunuz. Bilmeyecek siniz . Bugünu atlattim . Nasılsın?  sorusuna  en az 34 kere iyiyim. demiş olmalıyım. Fakat hiçbirinde ciddi değildim. Kimse farketmedi .Biri nasilsin diye sordugunda gercekten bir cevap beklemiyorlar.İçim içimi yiyordu şu cümleleri soyleyebilmek için. 'Iyi değilim aminakoyim. Şu  canım var ya acıyor canım bile bana acıyor. Bok gibiyim . Lan resmen ölmek için yaşıyorum . Acı çekiyorum her zerrem acıdan kivraniyor . Aldigim her nefes cigerimi yakiyor .Kullandığım antidepresanlar uyku  haplari sakinlestiriciler var ya bir boka yaramıyor . Anlıyor musun?  Nerden anliycaksin şuurunu Sikiyim. İyiyim ben.  Yüzümdeki kocaman yalandan antidepresan gülüşümle.

Ama susuyorsun. Kimin umrundasin ki .

Anlat dinlerler ama söyleyecek leri tek şey boşver geçer . Geçmiyor aminakoyim geçmiyor . 

Şuan sizlere bir cesedin tüm duygularını yansitabilirim.

Artık deli gömleğini giymemem için bir engel yok. Deliligimi kabul ediyorum .

Alın artık ne yaparsanız yapın isterseniz bedenimi parçalara ayırın.

Kadavra olarak kullanın . En karanlık,en  soğuk, milyonlarca akıl hastasının yavaş yavaş öldüğü en çok  kan kokan odaya kapatin beni.  Hiçbir penceresi olmayan.

Artık iyilesmem ben. Bağlayın ellerimi kollarımi. Uyuşturun şırıngalarla ruhumu. Alın gözümün önünden şu haplari her gördüğümde intihar geliyor aklıma. Kapatin  beni en karanlık odaya.

Konuşmayan insanların , gülmeyen duvarlarin olduğu bir odaya.

Tekrarlayip durdum içimden.

'DELIRDIM'.
Psikiyatrist tıklattti kapıyı . Düşüncelerim kendi arasında moleküllerine ayrıldı kapının sesiyle.

Girdi içeriye yorgun bir halı vardı. Biraz umutsuzluk sezdim yüzünde.

'Bugün nasılsın?' diye sordu çok umrunda olmasa bile . Ustelik cevabını bildiği bir soruydu bu.

'Farkli gün ayni bok.'

onun ile bu tarzda konuşmama pek fazla şaşırmaz ve tepki göstermezdi. Çünkü biliyor ki her Paranoid şizofren hastaları kendilerini uyusturan psikiyatristleri düşman olarak görürdü. Bu tarzda konuşmamiz normaldir.

'Hiçbir gelişme yok mu yani?'

Ne bekliyordu acaba?  O hapları içtiğimi falan mı düşünüyordu?  Yada ' Cok iyiyim verdiğiniz haplar sayesinde teşekkür ederim .' falan dememi mi ?

'Evet hala bir cevap alamadım'
Hayatında ne  tür değişiklikler oldu anlat bana? ' diyerek tekrardan alikoydu beni düşüncelerim den.

'Gerçekten merak mı ediyorsunuz?
Anlatayım o zaman.
Son 1 haftadır verdiğiniz o deli haplarını kullanmıyorum . Yavaş yavaş öldürüyordu beni önceki hayatıma muhtaç kaldım o haplar yüzünden .  Afra yok artık. O haplarin etkisi yüzünden gitti. Belkide öldü. Sayenizde artık deli olduğumu kabul ediyorum. Başından beri  amacınız buydu zaten değilmi?  Afrayi öldürmek benide bir odaya kapat...

Sözümü kesti . Ve bana anlayışsız bir şekilde baktı. Sanki gösterdiği gayretin karşılığını goremiyormus ve pes etme durumuna gelmiş gibi. Ve bıraz yutkunduktan sonra. Başladı söze

'Basından beri tek hedefim senin normal insanlar gibi davranman . Benim mesleğim bu. Biliyorum suan çok ağır bu yasadiklarin ama mücadele etmen lazım. İlk olarak beni düşman gibi görmekten vazgeç ve herseye baştan başlayalım . Afraya gelince . Afra aslında hiç olmadı. O hapları kullanmaman için veya gereğinden fazla almani sağlamak için beyninin sana oynadığı bir oyundu. Afra hiç yoktu. Hayali biriydi. O yüzden insanlar sana garip bakiyorlardi onunla konustugun zaman. Afra sana daha çok zarar veriyordu . Ondan kurtulmanın tek yolu sana yazdığım haplardi. 1 haftadır kullanmadigin için beynin tekrardan bir hayali karakter yaratabilir sana ve seni daha beter edebilir .
Şimdi söyle bana olmayan sesler  duyuyor ve olmayan şeyleri görüyor  musun ?

Şuan bile onu dinlerken garip sesler duyabiliyordum. Öyle sesler ki benim yerimde kim olsa delirirdi.

'Evet suan bile duyabiliyorum . Çığlıklar kahkalar, sürekli olarak intihar kelimesi ve ismimi söyleyip duruyorlar. Ve duvarlar gülüyor resmen bana. Sürekli bir intihar düşüncesi var aklımda . Kendimi öldürmek için planlar kuruyorum . Bazı şeyler görüyorum halisunasyon diye isimlendirilen şeyleri görüyorum dokunamiyorum ama görüyorum arkanizda oturan ejderhalar şahidim hatta. 

Bana alaycı bir tebessümle bakış attıktan sonra  arkasına baktı ve gülümsedi. Sanki onu kaldıriyor muşum,espri yapmışım gibi bir bakışı vardı .

Görmüyor muydu ejderhalari? Onlarda mi beynimin oyunuydu ?

' Bugünluk bu kadar yeter bence' diyerek bir iğne vurup ayrıldı odadan.

Çıkarken 'Iyi olacaksin unutma ' diyerek fisildadi.

Artık o kadar şüpheci yaklaşıyor dum ki herseye doktorun bile beynimin bir oyunu olduğunu düşünmedi değilim.

Bu gidişle ait olduğum yere gidecektim. Yani timarhaneye.

Randevunun üstünden 2 hafta geçmişti psikiyatriden hala bir haber yoktu. Sanırım benden umudu kesmisti düşüncesine kapilirken bir ambulans sesi cinlatti kulaklarımi . Git gide daha fazla  geliyordu ambulansin Siren sesi.

İşte sonunda ait olduğum yere götürüyorlardi, beyaz bir gömleği giydirip kollarımi bağlayarak. Onlarin dilinde deli gömleğini.

Ne kadar cirpinsamda beynimdeki ses ' Delirmişsin sen' diyerek benle alay ediyordu . Buda deliligimin bir garip yönüydu. Beynimdeki kişiler benimle konusabiliyordu.

Her paranoid şizofren hastaları gibi bende tepindim tabi o gömleği giymemek için. Ama nafile.  Ellerinde ki pimozid ile ben ben olmaktan çıkmıştım zaten ve artık cirpinmayi bırakmıştım.  Gözlerimi açtığımda hayalimdeki o odadaydim.

Soğuk, ürpertici, karanlık, penceresiz,sessiz çığlıklar la dolu bir oda.

Hala pimozid ilacinin şapşalligi var üzerimde. Birde beyaz gömlek.

İlk gün

İlk Gece

Merhaba şizofren ruhlar.

Hosbuldum.

Diyerek bir kahkaha attım.

Ben Deliyim .

Herkesin beyninde bir delilik yatar.

Ben uyandirdim.

Sıra sizde olabilir sessiz olun! İçinizdeki deliligi uyandirmayin. !