Halledebilirdik | JoErry

Ben Önümü Bile Göremezken

Fragman ne zaman geliyo hep unutuyorum

Bölüm gelmeden önce bir şeyler karalayalım dedim OWMOFÖEPGÖQPÖVPWÖFPE

JOERRY TAGINDA (EN İSTEDİĞİM TAG) BİRİNCİ OLMUŞUZ GÖT BAŞ DAĞITMA ZAMANI 🥳🥳🥳🥳🥳🥳

Aslında joerry düşünürken ağlıyorum, narusasudan sonra beni gerçek manada üzen shiplerimden birisi oldu :') o yüzden burada dram olduğu kadar eğlence de olsun istiyorum kimseyi üzemem OÖEPFŞWĞGÇPWÇCPE

&&&

"Hadisene Reki sümüğüm akacak!" Kojiro okulun lavabosunun üzerine çıkıp semt oturuşu yapmış ve bir yandan da ağlıyormuş gibi garip sesler çıkarıyordu.

Telefonlarından yükselen titreşimi bir süreliğine göz ardı ettiler, gruptan konuşuyorlardı büyük ihtimal.

"Hadisene Kojiro aç da bakalım şu Langa'nın öve öve bitiremediği posta." Reki bir yandan sertçe Kojiro'yu dürtüyor bir yandan da telefonunu çıkarıyordu.

Kojiro dürtülmekten dolayı düşecekken son anda tuvaletin kabininden yardım alarak oturuşuna devam edebilmişti.

"Oğlum anadolunun kapılarını zorlayan selçuklular gibi neden beni itiyorsun?" Kojiro söylenirken sinirle güldü. Birazdan çirkin bir üzüntünün kalbini saracağını biliyordu ancak Reki oradayken bunu gösteremezdi. Sakin kalmayı denedi.

Reki telefonun parmak izine bastırıyor ancak telefon açılmamak için diretiyordu sanki. "Hay tüküreyim babana!" Sert bir tepki gösterirken yanında hâlâ lavabonun üstünde çömelerek oturan Kojiro'ya bir tane geçirmişti.

"LA BANA NE VURUYORSUN?!" Kojiro omzunu sıvazlarken yerinde dengede durmakta zorlanıyordu. "ŞU YERE DÜŞSEM TAŞŞAKLARIM BİLE SIKIŞIR CANIMA KASTIN MI VAR!" Tuvaletin yanında kalan küçük kısmı gösterirken bağırması tuvalette bulunan diğer öğrencilerin onlara garip garip bakmasını sağlamıştı.

Reki ardına kadar açık olan kapıyı örterken çirkin çirkin sırıttı. "Eğer oraya düşseydin kusura bak ama önce güler sonra tonlarca fotoğrafını çekip okulun sitesine atardım." Lafının üzerine Kojiro pis bir bakış atarken Reki'nin telefonunu elinden kapmış ve parmak izi yerine şifresini girmiş ve öfkeyle birkaç şey mırıldanmıştı. "Arkadaş mısın kalleş mi çözeyim derken ülser oldum Reki."

"Lan!" Reki, Kojiro'nun şifresini nasıl bildiğine şaşkınlıkla bakıyordu. E hani daha yeni değiştirmişti?! "Nerden biliyorsun şifremi şerefsiz?!"

Kojiro Kaoru'nun hesabına girerken kahkaha attı. "Umutsuz aşığın tekisin be oğlum." Reki mutsuzlukla yüzünü asarken üfleyerek bir nefes verdi. Ne vardı yani Langa'yla tanıştığı günü telefon şifresi yaptıysa?

"Langa'nın adı var oğlum, asıl aşık benim ben!" Kendisini savunurken Kaoru'un hesabını alttan üste doğru gezinen Kojiro'nun kulağının dibinde bir ıslık çaldı.

"Kaportaya bak be!" Ağzının suyunu siliyormuşçasına bir hareket yaptı. "At gibi çocuk ha, çok güzel..." Kojiro'nun sert bir bakışını görünce geri bastı.

"Haha Kaoru enişte haha." Reki acemice gülmeye çalışırken Kojiro oturduğu yerden kırmızı saçlı çocuğun ensesine vurdu. "He böyle. Akıllı ol, güzelse bana güzel sana ne oluyor?" Mafya babası gibi konuşması ortamı daha da komikleştiriyordu.

Reki zaten deminden beri Kojiro'un oturuş şekline yerlere yatarak gülmemek için zor duruyordu. Kısaca gülmekle yetindi.

"Oğlum hadi git de bak posta, Langa'yı bu kadar beklemedim ben be!" Kojiro'nun hâlâ bir fotoğrafa bakıp methiyeler dökercesine iç çekmesine dayanamamıştı.