3 - I've seen you before.
Ik hinkel over de straat in Londen met mijn krukken. Ik liep er nu precies een week op en het ging allemaal al vanzelf. Ik had nog vaak pijn aan mijn enkel, de pijn was er niet veel minder op geworden. Maar ach, ik zou over een paar weken weer zonder die krukken mogen lopen en dan mocht ik weer langzaam mee gaan dansen. Ik was weer op weg naar de starbucks en zou daarna bij de dansles gaan kijken aangezien ik zelf nog niet mee mocht doen. Als ik er ben probeer ik de zware deur open te trekken maar het lukt niet. 'Verdomme.' Scheld ik zachtjes in mezelf. Plotseling wordt de deur voor me open gemaakt. Ik kijk op en zie dezelfde jongen als de vorige keer voor me staan. Ik glimlach. 'Thanks.' Hij grijnst terug. 'Graag gedaan.' Ik stap naar binnen en hij volgt me. 'Jij bent Amy. Het meisje waar ik precies een week geleden tegen aan botste en dat nu dankzij mij op krukken moet lopen.' Zeg ik. Ik knik. 'Klopt.' Ik zie hem op zijn lip bijten. 'Nog een keer sorry daarvoor, ik had beter op moeten letten.' Ik haal mijn schouders op. 'Ach, kun je niets aan doen. Ik was ook te druk met andere dingen bezig.' Zeg ik glimlachend. De jongen die Liam heet kijkt even naar mijn enkel en dan weer naar mij. 'Ik trakteer je, dat is het minste dat ik kan doen.' Zegt hij grijnzend. 'Dat hoeft echt niet hoor.' 'Jawel, dat moet.' Zegt hij grijnzend. Ik glimlach. 'Oke, dan. Doe maar een caramel cappuccino.' Zeg ik glimlachend. Als hij heeft besteld en onze drankjes op de toonbank staan pakt hij ze en geeft hij de mijne aan mij. We gaan zitten bij het raam aan een klein tafeltje. Ik neem een slokje en glimlach. Hmm, wat een cappuccino toch lekker kon zijn. 'Wat heb je nu precies?' Vraagt hij geïntteresteerd aan mij. Ik stop met slurpen aan mijn rietje. 'Een zwaar gekneusde enkel. Waarschijnlijk moet ik ongeveer 3 weken op krukken lopen en dan moet ik heel voorzichtig blijven doen.' Hij knikt. 'Dat heb ik ook een keertje gehad. Ik was er na 3 weken gelukkig bijna vanaf.' Ik glimlach opgelucht. 'Oke, dat moet uit te houden zijn!' Zeg ik glimlachend. Hij grinnikt en knikt. Ik neem nog een slokje van mijn cappuccino. 'Je komt me bekend voor Liam, maar ik zou echt niet weten waarvan.' Ik zie hem zachtjes blozen en ik kijk hem nieuwsgierig aan. 'Ik zit een band, misschien heb je mijn muziek een keertje gehoord?' 'Noem eens een liedje!' Zeg ik glimlachend. Ik hield van muziek, zonder muziek kon je niet dansen en ik dansen was wat ik het liefst deed. 'Eehm.' Hij denkt na. 'One thing ken je misschien wel?'' Ik kijk hem vragend aan. Zachtjes begint hij een deuntje te neurieën. Ik concentreer me. 'Hmm, volgensmij heb ik het wel eens gehoord ja.' Hij glimlacht naar me. 'En wat zijn jou hobby's?' Vraagt hij dan. 'Dansen!' Zeg ik enthousiast. 'Ik dans al mijn hele leven en ik doe niets liever.' Zeg ik glimlachend. Hij grijnst. 'Toevallig zoeken we nog danseressen voor als we op tour gaan, deze zomer in amerika. Misschien kun je, als je herstelt bent van je blessure, auditie komen doen?' Ik kijk hem aan en knik dan hevig. 'Ja, dat lijkt me fantastisch!' Hij grinnikt. 'Nice! Wacht, ik geef je mijn nummer. Dan sms ik je wel als ik er nog iets over hoor van onze manager.' Ik knik en pak mijn iPhone tevoorschijn en maak een nieuw contact aan met het nummer dat hij opnoemt. Dan zie ik de tijd rechtsboven staan. Ik spring op en kreun dan door de pijnscheut in mijn enkel. 'Ik moet gaan! Mijn vriendinnen en mijn danslerares rekenen erop dat ik kom kijken naar de dansles.' Hij knikt. 'Is goed.' Ik pak mijn krukken en glimlach naar hem. 'Bye Liam!' 'Bye Amy!' Zegt hij glimlachend. 'En beterschap met je enkel!' Ik lach en knik. Voorzichtig loop ik de starbucks uit en zwaai ik nog eventjes door het raam naar Liam als ik hem zie zitten. Nu moest ik opschieten om niet te laat te komen bij de dansles want anders zou mijn lerares nogal pissig op me zijn.
Hihi, ik heb nog even snel een stukje geschreven! Hope u like it. :) Als jullie tips hebben, of een leuk ideetje comment dan! Een vote of fan zou ook lief zijn! xxx
