somut rüyalar

rüyalar, insanlara ithaftır. sevgim, sana bir rüyadır

0.1

Son derece bitkin haline rağmen ayağa kalktı. tüm gün uzanmış, tavanla bakışmıştı. her nasılsa yine de yorgundu. yavaş yavaş adımlarını banyoya doğru attı. ayağı soğuk fayansla karşılaşınca, derin bir nefes alıp kapıyı açtı. aynadaki yansıması ile karşılaşınca daha da depresif bir hal almıştı genç oğlan. kamburu çıkmış, tişörtü kirliydi. gözleri kan çanağına dönmüş, her yerinde yaralar vardı. kendine tiksinç bir bakış attı. gittikçe aynaya yaklaşırken sanki bir şeyleri değiştirebilirmiş gibi aynaya doğru uzattı elini. parmak ucu aynaya değer değmez yansıması dalgalandı. genç çocuk merakına yenik düşüp tekrar elini aynaya doğrulttu. bu sefer eli aynanın içine girmişti. sanki yıllardır bunu bekliyormuş gibi hiç düşünmeden atladı aynaya.
içerisi bembeyazdı. kafasında ise soru işaretleri vardı. yapması gereken tek şey çenesini kapalı tutmaktı. ama o bunu nerden bilebilirdi ki. kuru dudaklarından bir kaç kelime döküldü "neredeyim ben?" cümlesini tamamlar tamamlamaz beyaz oda siyaha dönmüş, karanlık bir bedende bütün olmaya başlamıştı. o bütün gitgide yaklaşıyor, ilk önce gencin kollarında çizikler bırakıyor. sonrasında ise yavaş yavaş gencin her deliğinden içine girmeye başlıyor. ağzına kulaklarına ve gözlerine dolan karanlıkla bağırıyor genç. sesini duyurmaya çalışıyor ama olmuyor.
orada tam canını verecekken yatağından nefes nefese bir şekilde kalkıyor genç çocuk. korku ve endişe dolu gözleri odasında dolaşıyor. odanın köşesinde ona sırıtıp bakan bedeni fark ettiğinde odayı kahkalar ve çığlıklar dolduruyor.

deniz|sky 130321

rüzgar okuduğu cümlelerin etkisinde kalmıştı. bu da neydi ki şimdi? sadece kitap okumak için kütüphaneye gelmişti ve bunu bulmayı ummuyordu. dağınık el yazısının rüya ve şiirlerle (?) doldurduğu onlarca sayfa. her sayfanın sonunda ise tarih ve minik bir şekilde yazılmış deniz|sky yazısı. kim di ki bu sky?

düşünceleri kafasını doldurulurken yanına gelen atlas ile doğruldu. 'hey! iyi misin dostum? dalgın görünüyorsun.'

iyi miyim? beterin de beteri bir haldeyim. her şeyin üstüme geldiği şu zamanda yıkılan sorumlular, kimsesizlik, hiçliğe olan özlem beni yıkıyor atlas.

"iyiyim aslında. ya sen?" söylediği küçük yalanın masumluğuna inandı rüzgar. yalan olmamasını isterdi. atlas'ın da iyi olduğu yanıtını alınca önüne döndü. karşısında oturan atlas yanında bir kitap, saçlarıyla uğraşıyordu. rüzgar ise önünde ki kahverengi defter ile beraber bir yığın ders kitabının içinde boğuluyordu.

arkadaşlıkları uzun zamana dayandırdı. birbirlerine soğuk davranmaz, doğal hâllerini birbirlerine göstermekten çekinmezlerdi. sadece rüzgar o an kendi yalanına ayak uydurmak istemişti. yapacak başka bir şeyi kalmamış olacak mı kahverengi defterin rastgele bir sayfasını açtı.

seni bekliyorum saatlerdir soğukta. evde değilim çünkü kimse görmesin istedim gözyaşlarımı. oysa evde kimse yok ki. sadece aynalardan kaçıyorum. kaçmakta bir yere kadar diyip duruyorum. bağırmak istiyorum. ama sesim çıkmıyor. boğazıma düğümlenen ipler açılmıyor. şişeleyip verdiğim gözyaşlarım yangınını söndürdü mü? herşeyimi hiçbir şeye sığdırdım sayende.

deniz|sky 080720

işte bu eskiydi. bir kaç senelik olsa gerekti bu defter. tarihler karışıktı. bazen iki gün üst üste yazıyor bazen üç ayda bir. yine de düzenli kullanıldığıdı olan bir defterdi. yavaş yavaş elleri sayfalarda dolaşmaya başladı.