Projekt Adam i Ewa

Nowy świat- epizod 2

Gdy wielki napis zniknął, na jego miejscu znalazło się parę okien i opcji, które od razu zostały przez parę rozpoznane jako menu wyboru i dostosowania bohatera. W oko wpadł im fakt, że każda dostępna postać posiadała swój „element". Była to najważniejsza charakterystyka bohatera, i określała wiele rzeczy na jego temat, między innymi rodzaj zadawanych przez niego obrażeń, rodzaj klasy i kolor przewodni jego ubrań. Nie było to nic nowego dla doświadczonych graczy- koncept elementów pojawiał się przecież już w wielu innych grach, chociażby w szeroko znanej serii gier Pokemon. Plamya bez wahania ograniczyła swoje poszukiwania do bohaterów elementu ognia. Był to dla niej naturalny wybór, i była bardzo szczęśliwa, jak bardzo rozległa gama postaci jest dla niej dostępna. Finnowi zastanowienie się zajęło natomiast trochę więcej czasu. Dobrze wiedział, ile czasu spędzi w tej grze, grając bohaterem którego właśnie wybierze, wybór więc musiał być dobrze przemyślany. Po długim zastanowieniu podjął decyzję- element lodu. Powody były dwa- po pierwsze, szukał elementu który w jakiś sposób kontrastuje z elementem jego dziewczyny. Lód spełniał to kryterium znakomicie. Na oku bohatera była również woda, lecz uznał on, że ten element nie pasuje do jego charakteru- woda bowiem kojarzy się ze zmiennością, nieprzewidywalnością, zaś lód ze stałością i spokojem. Podobieństwo wybranego elementu do charakteru Finna była drugim powodem, dla którego go wybrał. Plamya i jej chłopak długo przeglądali dostępne postacie w ich odpowiednich elementach. Wiedzieli z doświadczenia, że nie tylko wygląd ich bohaterów ma znaczenie- sprawdzali również sumiennie umiejętności poszczególnych postaci. Zauważyli, że każda z nich posiadała dwie techniki- jedną, której opis był krótszy, a działanie prostsze, i drugą, która była bardziej skomplikowana. To również zostało od razu podchwycone przez parę- zorientowali się, że jedna z tych umiejętności to umiejętność podstawowa, a druga to umiejętność ostateczna- ten koncept też nie był dla nich obcy. Uwagę chłopaka przykuła postać o imieniu Kaeya- był to mężczyzna, na oko dwudziestoletni, posługujący się lekkim mieczem. Ten styl walki był dla Finna optymalny, ponieważ nie wymagała od niego wysiłku fizycznego, jakiego wymagało na przykład władanie mieczem oburęcznym. Łuk oraz magia również odpadały-Finn preferował walkę wręcz i stawianie czoła wyzwaniom czołowo. Umiejętności bohatera też wydały się chłopakowi całkiem ciekawe- podstawowa polegała na szybkim pchnięciu mieczem w przód, co skutkowało pojawieniem się stożka lodowej energii zadającej obrażenia i spowalniającej wrogów. Takie umiejętności- proste, bezpośrednie i szybkie, zawsze przypadały Finnowi do gustu. Technika ostateczna Kaeyi też nie była przesadnie skomplikowana- polegała na utworzeniu wokół siebie lodowych gwiazd, oscylujących wokół postaci. Co najważniejsze, te gwiazdy mogły krążyć nie tylko wokół samego Kaeyi, ale również innych postaci, chroniąc ich przed potencjalnym zagrożeniem. Ten fakt przekonał chłopaka do wyboru lodowej postaci. Choć z pozoru zimny (hehe) i zamknięty w sobie, jego priorytetem był dobrobyt i bezpieczeństwo jego partnerki. Przejawiał się on nawet w grach, gdzie realnego zagrożenia nie było- Finn wielokrotnie poświęcał swoje życie i zasoby w celu uratowania Plamyi. Jej preferowany styl gry był bowiem odzwierciedleniem jej charakteru- nieostrożny, dziki, nieokiełznany i nieprzewidywalny. Nie dziwne więc, że wiązało się z nim wiele ryzyka. Dziewczyna nie bała się jednak ani razu- wiedziała, że zawsze będzie dla niej jej partner. Wiedziała również, że i ona zawsze będzie dla niego. Jej rodzaj „pomocy" był jednak trochę inny. Polegał głównie na zemście po tysiąckroć na biednym człowieku, który śmiał skrzywdzić w jakiś sposób jej chłopaka. W tych momentach, przepełnionych nienawiścią i gniewem Plamyi wprost z piekła, Finn dziękował losowi za to, że dziewczyna jest po jego stronie. I słusznie.