Four Out Of Six -DaiSuga- {Türkçe Çeviri}

3

Dört Buçuk Yıl Sonra

Daichi kahvesine doğru iç çekti. Asahi geç kalmıştı. Şaşırdığından değil, ailesinin çiftliğiyle meşgul olduğunu tahmin edebiliyordu. Ancak bu ay boyunca buluşabildikleri tek zaman olduğundan, Daichi eski arkadaşını görmenin her saniyesinin tadını çıkarmak istiyordu.

''Bu yer mi?'' kapıdan yüksek bir sesle sorulunca, Daichi o tarafa baktı.

''Nishinoya.''dedi, kısa olan adamın elini kavradı. ''Seni görmeyi beklemiyordum. Uzun zaman oldu. Nasılsın?''

Noya arkasında duran Asahi'yi sürüklerken sırıttı. ''İyiyim, iyiyim!''

''Hala voleybol oynuyor musun?''

''Tabii ki de! Üniversite korkunçtu, ama en azından hala oynayabiliyorum. Gitmemin tüm nedeni.''

Daichi gülümsedi. Eski, iyi Nishinoya. Biraz bile değişmemişti.

Liberonun arkasında Azumane Asahi dikiliyordu. Saçı artık daha kısaydı, eskisi gibi at kuyruğu değildi, ama sakalı hala duruyordu.

''Hey, Daichi.'' Diye selamladı. ''Üzgünüm geciktim.''

''Asıl seni buraya kadar sürmeye zorladığım için ben üzgünüm.''

''Endişelenme, yapmadın! Bu koca bebek, kalabalık caddelerde olmak istemediği için ben sürdüm!'' Noya kahkahayla ilan etti, Asahi'yi arkasına atarak. Daha büyük olan adam, bu dokunuşla öksürdü.

Daichi güldü.

Noya parmak uçlarında durup, Asahi'yi aşağıya çekti. ''İki saate gelip seni alırım, tamam?''

''Tamam.''

İkisi dudaklarını buluştururken, Daichi dişlerini gıcırdatmaktan kendini alıkoyamadı. Bunun bencilce bir düşünce olduğunu biliyordu, ama bu etkileşimin o ve Suga arasında olması gerektiğini düşünmeden duramadı.

Noya el sallayarak uzaklaştı. Daichi sandalyesini alırken, Asahi iç çekti.

''Henüz bir şey almadın mı?''

Daichi kafasını salladı. ''Sen gelene kadar beklemelerini söyledim.''

Arkasını döndü ve garsonu çağırdı. Yerlerine kurulmadan önce, sandviç söylediler.

''Yolculuk nasıldı?''

Asahi'nin rengi attı. Daichi gözyaşları içinde gülerken, bu tepkiyi aklına not etti.

''O kadar kötü mü?''

''Tanaka'nın ablasından ders aldığını söyledi.'' Asahi titredi. ''Zavallı Ryuu'nun nasıl hissettiğini bilmek istemiyorum. Tanıdığım en dikkatli sürücü olmasına şaşırmıyorum.''

''Zar zor tahmin edebiliyorum.''

''Ben de öyleydim, teslimatlarımızı almaya başlayana kadar. Yeni işinnasıl?'' Diye sordu Asahi.

Daichi inledi. ''Bu iş, gayet iyi. Üniversiteyi bir şakaymış gibi gösteriyor. Ama iyi bir şirket, ve patronumuz mantıklı biri.''

Konuşmaları, yemeklerinin gelmesiyle son buldu. İkili, dost canlısı bir sessizliğin içinde yediler, bitirdikten sonra kahvelerini söylediler. Sonraki bir saat boyunca ikisi Asahi'nin işini ve önceki yılki kabak felaketini, Noya'nın yarı profesyonel bakış açısını, Kageyama'nın milli takımda oluşunu ve Daichi'nin tuhaf iş arkadaşını konuştular.

Her zamanki gibi, en sonunda konuşmaları Suga'ya geldi.

Asahi iç çekti. ''Daha kolay olmuyor değil mi?''