Lost Memories (LM Series Book 1)

Prologue: His Fate

Sora's POV

"Lumabas na kayo ni Dad!" sigaw sa akin ni Mom habang nagliligpit ng gamit na dadalhin sana namin sa paglikas.

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko sa labas. Mahangin. Maraming nagtatakbuhan sa mahamog na kalsada. Sa sobrang lakas ng ulan puwedeng bumaha at walang makakaraan.

"Pero Mom..." bulong ko sa sarili dahil ayaw ko pang iwanan ang nanay ko. Daganan siya ng bahay, dapat pati ako daganan.

"Can you just listen to me? Kahit ito na ang huli kong bilin sa 'yo, Sora!" sigaw ni Mom na may halong dismaya. "Lumabas na kayo ni Dad mo sa bahay na 'to. Kailangan ninyong iligtas ang mga sarili ninyo. Iwan niyo nalang ako."

"Mom naman! Bakit ba gusto mo iwan namin kayo-"

"Basta sundin niyo nalang ako!"

Wala kaming nagawa ni Dad kundi iwan si Mom sa loob ng bahay. Lumabas kami despite the strong winds na pumipigil sa amin. Pagkalabas namin ay may nakita akong lumilipad.

Something unknown landed on Earth's floor, malapit sa tinatayuan namin ng dad ko. I asked him to hide with me and spy on that unknown flying object.

Unknown creatures then unloaded the UFO. They looked like extraterrestrial humans, holding very large guns. They killed the people who're trying to evacuate.

My mom is trapped inside our nearly-broken house. Naisipan kong bumalik sa bahay at iligtas siya ngunit pinigilan ako ni Dad kaya wala nalang akong nagawa kundi makita ang pagkamatay ng mom ko.

The worst about her death was the creatures weren't the ones who killed her, but our broken house.

It crashed above her, and I witnessed it.

Nakita ko sa mga mata ko.

Hindi ko iyon makalimutan.

"Sora tara na!" sigaw ni Dad na gumising sa diwa ko.
I tried to run, but my feet were frozen. Hindi ako makagalaw. Doon lang ako nakatingin sa bahay naming sira. How I wished... how I wished there was a woman, trying to escape that house, and waved her hand to us as a signal she's still alive.

How I wished my mom is still alive.

Sana may nagawa man lang ako para mailigtas siya.