Sevdiğim şiirler

Tanıdım Seni

Seni yalnızlığından tanıdım

Kirpikleri kırık çocuk

Çiğneyip durduğun dudaklarından.

Gözlerin küllenmiş yangın yeriydi

Bir eylül göğünün bulut kümeleri

Donuk bakışlarında

Hüznün nasıl da benziyordu

Benim ilk gençliğime.

Ellerinden tanıdım seni

Yüreğinin yansısı tedirgin ellerinden.

Bir uzak boşluğa yağmur yağıyordu

-Anılardan anılara ince çizikler...-

Yüzün bir türkü sonrasının

Kederli dalgınlığında;

Güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum

Ağıt gibi bir alay dudak uçlarında

Gücenik duruşundan tanıdım seni.

Seni kendimden tanıdım çocuk

Yüreği sürekli çiğnenen bir yol

Gövdesi acılardan acılara köprü

Biraz öfke, biraz umut, çokça onur

Olan kendimden.

Eğildim öptüm yıkık alnından

Uzaktın, kıyamadım sessizliğine

Biraz daha dedim içimden, biraz daha;

Gün olur, onuru güzel çocuk

Acı da yakışır insanın yüreğine.

Şükrü Erbaş