Valentine | Taejin

Bölüm: 24| Biraz naz

Uzuun zaman oldu, özledim buraları 😖 nasılsınız?

Oy atan ve bol yorum yapan elleriniz dert görmesin. Keyifli okumalar ❤

                             * * *

Hastaneden çıkışta Namjoon ehliyeti olmadığı için bir taksi tutarak Seokjin'i eve bıraktıktan sonra Taehyung'un yolda olduğunu öğrenince evden hemen ayrılmıştı çünkü gelince yaygara koparıp kızacağını biliyordu. Taehyung oldukça huysuz biri olsa da en azından Seokjin'e kızmazdı ama bu Namjoon için geçerli değildi.

İşten biraz daha erken ayrılıp telaşla eve gelen Taehyung, eşinin acı çeken yüzünü görünce bir yandan sinirlenip diğer yandan da üzülmüştü. Bu yüzden eşinin üzerine fazla gidip moralini iyice bozmak yerine sakince neler olduğunu anlatmasını istemişti.

"Kayıt işlemlerini yaptıktan sonra çok güzel bir şekilde beraber spor yaptık ama spor salonundan çıkarken aramızda komik bir konuşma geçti. Ben de bir tane espri patlattım, salak Namu da bir an boş bulunup sırtıma bir tane patlattı." Ayağında hissettiği sızıyla içli bir nefes alarak göğsünü şişirip geri indirdi. "O sırada merdivenlerden indiğimiz için ben bir an kendimi aşağı doğru yuvarlanırken buldum."

"Nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirsiniz anlamıyorum." Çatık duran kaşlarından birini kaldırıp ciddi ifadesini bozmadan oturduğu yerden eşine baktı. "Ya daha beteri olsaydı, ya başını vursaydın? Resmen dertsiz başımıza dert açtınız."

Bir suçlu gibi başını kucağına indirip parmağı ile oynamaya başladı. Aslında zarar gören kendisiyken azar işitiyor oluşu sinir bozucuydu ama bir yandan da Taehyung haklıydı. Cidden dertsiz başlarına dert açmıştı. Gerçi elinde olmayan bir sebeple gerçekleşmişti. "Zaten yuvarlanırken aklıma gelen tek şey başımı korumaktı."

Üst dudağını içeri alıp dişledikten sonra dudaklarını yalayıp sinirle söylendi. "Namjoon nerede peki? Neden seni yalnız bırakıp gitti? Bir şeye sebep olmuş, bari yanında bekleseydi."

"Yanımdaydı zaten. Senin yolda olduğunu duyunca gitti. İsteyerek yapmadı sonuçta. Zaten özür dileyip duruyordu. Sakın üstüne gitme. Bak hatrım için. Tamam mı?"

"Telefonda sesinin ne kadar kötü geldiğini ve beni nasıl endişelendirdiğini bilemezsin," dedikten birkaç dakika sonra eşinin onay bekleyen yavru köpek bakışlarını görünce gardını düşürüp sesli bir nefes bıraktı. Başını hafifçe aşağı yukarı salladı. "Canın çok acıyor mu?"

İfadesini bozmadan başını hızla aşağı yukarı salladı. "Evet hem de çok fazla, Voo~" Daha sonra da yüzünü avuçlarına bastırıp boğuk ve ağlamaklı bir sesle mızmızlandı. "Diyelim ki, ben uslu durdum ve altı hafta sonunda kemik iyileşmiş oldu. Kemiğin tekrar eski haline gelmesi birkaç ayı alacak." Avucunu yüzünden çekmeden parmaklarını aralayıp Taehyung'a baktı. "Ben daha fit olmak için spora gidecektim ama otura otura iyice kilo alacağım."

Geriye yaslanıp dudaklarını birbirine bastırarak başını sağa sola salladı. "Ben senin gayet fit olduğunu ve hoş gözüktüğünü de söylemiştim ama sözümü dinlemiyorsun ki."

Göz devirip yalancı bir hayıflanma için ses tonunu ayarladı. "Tüh, ben kıskandığın için gitmemi istemiyorsun sanıp günahına girmişim."

Hafifçe gülümseyip işaret parmağını eşine doğrulttu. "Bir tanem, şuan son derece iğneleyici bakıyorsun."

"Her neyse," diyerek kollarını iki yana açıp yüzünü astı. "Çok mutsuzum buraya gel de sarılalım."

Taehyung ellerini dizlerine bastırarak ayaklandı. Seokjin ne zaman mutsuz hissetse sevdiği birisine sarılmak isterdi ve bu genelde Taehyung olurdu. Taehyung bu huyundan gayet memnundu.