ՄԻԱՅՆ ԻՄԸ

մաս 14

*հիշողություն*

Յունը աշխատանքի էր։Չիմինը սպասում էր իր պապչկային։Յունը թողել էր նրան դուրս գալ սենյակից,բայց տանից դուրս չէր թողել։

Դուրսը ձյուն էր գալիս։Չիմինը մանուկ հասակից շատ էր սիրում ձյուն,այդ իսկ պատճառով,նա տաք հագնվեց և դուրս եկավ տան բակ։Նա վազում էր ամբողջ բակով ձյան տակ։Նա մտադրություն չուներ փախչելու։Թիկնապահները և տան աշխատունքները հիացած նայում էին Չիմինին։Նա երեխայի նման վազվզում էր մի ծայրից մյուս ծայրը։Նա կտրվել էր այս աշխարհից։Մոռացել էր իր դաժան կյանքը։

Յունը երբ գալիս էր տուն նրան դիմավորում էր Չիմը և տան աշխատողները։Բայց այս անգամ,երբ նա եկավ տուն նրան ոչ ոք չդիմավորեց։Դա նրան զարմացրեց։Բայց,երբ տեսավ իր թիկնապահմերին քարացած կանգնաց Չիմինին նայելուց։Նա շատ բարկացավ,գնաց նրանց մոտ և սկսեց բղավել։

-ՁԵԶ Ո՞Վ Է ԹՈՂԵԼ ՆԱՅԵՔ ԻՄ ԽԱՂԱԼԻՔԻՆ։Խ՞Ի ԻՆՁ ՉԵՔ ԴԻՄԱՎՈՐՈՒՄ։Խ՞Ի ԵՍ ԴՈՒ ԴՈՒՐՍԸ։ԵՍ ՔԵԶ ԹՈՂԵԼ ԵՄ ԴՈՒՐՍ ԳԱՍ?(Յուն)

Վերջի երկու հարցը ուղղեց Չիմինին։

Չիմինը,երբ լսեց Յունի ձայնը։Միանգամից կանգնեց և վախեցած նայեց Յունին։Նա գլուխը կախեց և գլխում《ոչ》արեց։

-անցեք ձեր աշխատանքին։Իսկ դու արի իմ հետևից։Դու պատժվում ես նրա համար,որ ինձ չդիմավորեցի և նրա համար,որ դուրս ես եկալ տանից(Յուն)

Չիմինը վախից սկսեց լաց լինել և դողալ։Յունը գնաց դեպի նկուղի կողմը։Իսկ Չիմինը նրա հետևից։Երբ Չիմինը հասկացավ թե ուր են գնում նա սկսեց լացելով խոսել։

-պապ..չկա խնդ..րում եմ պ..ետք չի։Ես էլ դ..ուրս չեմ գ..ա տա..նից։Խնդ..րում եմ պե...տք չի ին..ձ պա...տժել։Ես կ..անեմ ամ...են ինչ մի..այն ոչ սա։Խնդ..րում եմ(Չիմ)

-ձենդ կտրի ու ներս մտի(Յուն)

Յունը բացեց նկուղի դուռը և Չիմինին հրեց դեպի ներս։Չիմինը ընկավ մատրասի վրա։Նա կծկվեց և սկսեց խնդրել իր պապչկային,որ չանի դա։

Յունը դուռը փակեց և մոտեցավ Չիմինին։Նա պատռեց Չիմինի մայկան և արագ հանեց տաբատը։Չիմինը արդեն ամբողջությամբ մերկ էր։Նա հիանում էր Չիմինի մարմնով։Չիմինը անդադար լացում էր,բայց չէր դիմադրում։Իմաստ չկար քեզնից ուժեղի դեմ դուրս գալ։Նա չէր ուզում ավելորդ ցավ,դրա համար էլ չէր դիմադրում։

Յունը հանեց իր գոտին և սկսեց հարվածել Չիմինի մեջքին և մեջքի ներքևի մասում։

-հաշվի,եթե չհաշվես նորից կհարվածեմ։Հարվածները լինելու են 100 հատ(Յուն)

*հարված* *ճիչ*

-մեկ....(Չիմ)

Այսպես շարունակվեց մեկ ժամ։

*հարված* *ճիչ*

-100...(Չիմ)

-ապրես փոքրիկս,իսկ հիմա անցնենք ամենագլխավորին(Յուն)

Յունը մերկացավ և սկսեց համբուրել Չիմինի մարմնի ամեն մի հատվածը։

*Չիմինի մտքերը*

Ես ընդհամենը բակում զբոսնում էի։Իսկ նա ինձ հիմա կսպանի։Ես էլ չեմ դիմանում սրան։Ես ուզում եմ մահանալ։Ես ատում եմ իմ ծնողներին,որ ինձ սենց վայրենու վաճառեցին։Ես աշխարհում չկա մի մարդ,որ ինձ իսկապես սիրի։Ես ավելորդ եմ այս կյանքում։Ես ոչ մեկին պետք չեմ,նունյիսկ ծնողներիս։Ես ուզում եմ վերանամ էս աշխարհից։Իմ կյանքը դժոխք է,որտեղ միայնակ եմ ես։ԵՍ ԱՏՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ ՄԻՆ ՅՈՒՆԳԻ։

*end Չիմինի մտքերին*

Չիմինի ամբողջ մարմինը հետքեր էր։Յունը ողջ տեղ չէր թողել։Համբուրելուց հետո,Յունը առանց պատրաստելու մտավ նրա մեջ։Չիմինը բարձր բղավեց։Այնքան բարձր,որ տան աշխատողները և թիկնապահները լսեցին նրա բղավոցը և խղճացին նրան։

Յունը ոնցոր գազան լիներ։Նա առանց դադարի շարժվում էր Չիմինի մեջ։Նա նաև հարմածում էր Չիմինին ձեռքերով։Իսկ Չիմինը....նա ոնցոր մահացած լիներ։Ո՛չ բղավում էր,ո՛չ շարժվում,ո՛չ խնդրում էր,որ բաց թողնի։Միայն աղոթում էր,որ շուտ մահանա։

Յունը Չիմինի մեջ մնաց 4 ժամ։Նա վերջապես դուրս եկավ նրա միջից և ավարտեց Չիմինի մեջքի վրա։Չիմինը վաղուց գիտակցությունը կորցրել էր,բայց Յունը դրան ուշադրություն չէր դարձրել։

Յունը հագնվեց։Չիմինի ձեռքերը և ոտքերը շղթաներով կապեց և դուրս եկավ նկուղից։Դուռը բանալիով փակեց։

Ու նա այս ամենը արեց նրա համար,որ Չիմինը ընդհամենը տան բակում զբոսնում էր։

*հիշողության ավարտ*

-Չիմ կներես ինձ։Ես էլ այդպիսին չեմ,հավատա ինձ։Մենք այսօր կգնանք այգի և միասին կզբոսնենք,համաձայն ես?(Յուն)

-պապչկա դու ինձ չես ծեծի,որ ես դուրս գամ տնից?(Չիմ)

-Չիմ ամեն ինչ անցյալում է։Ես էլ քեզ չեմ ցավեցնի։Խոստանում եմ։Ու Չիմ հերիքա ինձ պապչկա ասես։Ես էլ քո պապչկան չեմ(Յուն)

Չիմինը ոչինչ չասեց։Վերկացավ տեղից և գնաց խոհանոց։

*խոհանոցում*

շարունակելի...

(Լավն էր?հաջորդ մասը վաղը կլինի)