ՄԻԱՅՆ ԻՄԸ

մաս 7

Հաջորդ օրը Յունը գնաց հիվանդանոց։

-բժիշկ ո՞ր պալատումա խաղալիքս(Յուն)
-643(բժիշկ)

Յունը գնաց պալատ բացեց դուռը։Նա տեսավ Չիմինին մահճակալին պարկած։Չիմինը տեսավ նրան։

-Յունգի ես քեզ ատում է։Ոնց դու կարայիր տենց բան անեիր։Ես ամբողջ սրտով ատում եմ քեզ։Գնա,գնա,ես չեմ ուզում քեզ տեսնել(Չիմ)

Չիմինը,երբ իմացել էր,որ երեխային կորցրել է,վատացել էր և ատելությամբ լցվել Յունի հանդեպ։

Յունը դուռը կողպեկեց և մոտեցավ Չիմինին։Արձակեց իր գոտին։

-ոնց որ մոռացել ես,թե ով եմ ես(Յուն)

Յունը սկսեց ուժեղ հարվածել Չիմինին։Չիմինը բղավում և լացում էր։Նա խնդրում էր,որ դադարի հարվածել։Բայց Յունը չէր լսում նրան։

Պալատի դռան մոտ բժիշկներ էին համաքվել։Բայց նրանք չէին կարողանում մտնել ներս,քանի որ դուռը փակ էր,իսկ նրանք էլ վախենում են Յունգիից։

-խն..դր..ում եմ,բ...ավակ..ան է,էլ տե..նց չ..եմ ա..նի(Չիմ)

Չիմինի մարմինը արյուն էր։Նա լացում էր ցավից։

-մենք հիմա գնում ենք տուն ու դու պատժվելու ես(Յուն)

Չիմինը սկսեց վախից դողալ։Յունը գոտին կապեց և պալատի դուռը բացեց։Բժիշկները ներս մտան։
Նրանք տեսան Չիմինին և վախեցան։Ուզում էին մոտենալ Չիմինին,բայց Յունը խոսեց։

-չմոտենաք նրան(Յուն)
Բժիշկները կանգնեցին անշարժ։
-մենք գնում ենք տուն(Յուն)

Չիմինը հատակին ընկած լացում էր։Նա արդեն իրենից էլ էր զզվում,որ չկարողացավ պաշտպանել իր երեխային։

Յունը ստիպելով Չիմինին նստեցրեց մեքենան,իսկ ինքը նստեց ղեկին։Նրանք լուռ էին ամբողջ ճանապարհին։Չիմինը կծկվել էր և նայում էր պատուհանից դուրս լացելով։Նա հետևում էր նստած։Յունը ուշադիր հետևում էր հանապարհին և նայելով Չիմինին հայելու միջոցով,քմծիծաղ էր տալիս։

Նրանք հասան տուն։Յունը Չիմինին տարավ մի սենյակ,որտեղ շատ ցուրտ էր։Այդ սենյակում կար՝ մահճակալ,պարաններ,շղթաներ,կտոր աչքերը փակելու համար։

Նա Չնմինին գցեց մահճակալին և սկսեց մերկացնել նրան։Չիմինը լացում էր և դիմադրում,բայց ալֆան շատ անգամ ուժեղ էր քան օմեգան։

-խն..դրում եմ մի ա..րա,ես կա..նեմ ամ..են ինչ,միա..յն ոչ սա խն..դրում եմ(Չիմ)

- ինձ միայն սա է պետք։էլ չխոսաս,թե չէ ավելի ցավոտ կլինի(Յուն)

Երբ Չիմինը արդեն ամբողջությամբ մերկ էր,Յունը նրան կապեց մահճակալից։

-բոլոր կանոնները վերադառնում են,էլ հատ-հատ չասեմ։Ու նրանց ավելանում են մի քանիսը։Դու կուտես հաց շաբաթը մեկ անգամ։Ես ամեն օր կպնելու եմ քեզ ու դու ամեն օր ինձ քո բերանով հաճույք ես պատճառելու։Սենյակից դուրս չես գալու մինչև ես չթողեմ։Ու ամենակարևորը դու պետք է չսիրահարվես քո պապչկային։Ամեն ինչ պարզա?(Յուն)

Չիմինը փակեց իր աչքերա։

-պարզա,պապչկա(Չիմ)
-իսկ հիմա սկսենք քո պատիժը(Յուն)

Չիմինը զգաց իր աչքերին կտոր։

- քո աչքերը փակ են,բայց կտորով ավելի սիրուն ես(Յուն)

Յունը սկսեց համբուրել Չիմինի պարանոցը և ձեռքով շոյում էր Չիմինի մարմինը։Չիմինի ամբողջ մարմինը փշաքաղվեց։Նա լուռ լաց էր լինում։Էլ չէր դիմադրում,մեկ է անզոր էր ալֆայի դեմ։

Յունը 5 ժամ տանջելուց հետո դուրս եկամ Չիմինի միջից և ավարտեց Չիմինի մեջքին։Չիմինը անզգայացել էր։Նա ոչինչ չէր զգում աշխարհի,մարդկանց,Յունգիի հանդեպ։Նա ցավից ուշաթափվեց։Յունը նրան այդ վիճակում թողեց և դուրս եկավ սենյակից։Դուռը բանալիով փակեց։

Յունը գնաց իր թիկնապահների մոտ։

-գտաք ետ անասունին(Յուն)
-այո պարոն Յուն,նա մի շինությունում է(թիկնապահ)
-գնացինք ըտեղ(Յուն)

Յունը գնաց այդ շինություն և տեսավ իրեն խաբողին։Նա մոտեցավ նրան։

-բացեք բերանը(Յուն)
Թիկնապահը բացեց նրա բերանը
-ո՞վ ես դու և որտեղի՞ց գիտես Չիմինին(Յուն)
-Չիմինը իմ դասարանցինա ու ես նրան սիրում եմ,ՆԱ ԻՄՆ Ա(Չ.դ.)

-հիմա կտենանք թե ումնա Չիմինը(Յուն)

Յունը հանեց իր ատրճանակը և մի քանի անգամ կրակեց այդ տղային։Նա մահացավ։

Յունը գնաց տուն։Արդեն գիշեր էր։Նա առանց Չիմինին նայելու գնաց քնելու։

*առավոտյան*

Յունը արթնացավ և գնաց Չիմինի մոտ։Նա սառը ջուրը լցրեց նրա վրա։Չիմինը վեր թռավ։

-բարի առավոտ(Յուն)
Յունը սկսեց բարձր ծիծաղել։

Նա մոտեցավ Չիմինին արձակեց կապերը և գցեց հատակին։

-ծնկներիդ վրա կանգնի ու բերանդ բացի(Յուն)

Չիմինը փակ աչքերով կանգնեց ծնկների վրա և բացեց բերանը։Յունը իր օրգան մտցրեց Չիմինի բերանը։

10 րոպե հետո Յունը վերջացրեց նրա բերանում։Չիմինը կուլ տվեց։

*1 ամիս անց*

շարունակելի...

(ձեր կարծիքով ինչ է լինելու հետա?)