Ferit'in ölü bedenini toprağa vermek onlara her ne kadar acı versede bunu yapmak zorundalardı. Cenazeyi gömdükten sonra mezarlığın iki yüz metre ilerisindeki çay bahçesine yürüyerek gittiler. Yollar gece ayaza çekmişti. Ara sıra kayıyorlardı. Hatta İsmet bir ara düşmekten Furkan sayesinde kurtuldu. Çay bahçesine girdiler. Onların ardından da iki adam. Belli ki onları takip ediyorlardı ama onların bir haberi yoktu. Çaylarını içerlerken ne yapacaklarını konuşmaya başladılar.Kaan:
-Eee, şimdi ne yapacağız?
-İsteyen istedğini yapsın. Ben burda kalıp o Beyefendi'nin de uşaklarının da bir bir hakkından geleceğim. Benimle olan benimle kalsın, dedi Yusuf. Furkan:
-Yusuf bu konuyu daha önce de konuştuk. Burdan gidiyoruz. Yusuf, cebinden adres yazılı bir kağıt çıkardı ve masanın üzerine sertçe vurdu.
-Ben burda kalıyorum. Eğer siz de bir korkak değilseniz Ferit'in kanını yerden bırakmazsınız.
-Bu bir kan davası değil. İşi o tarafa sakın çekme.
-Kan davası mı? Gerekirse evet. Bu adamların anladığı dil adalet değil. Bunlar anca zorbalıktan anlar!
-Yusuf haklı. Ben Yusuf'la gidiyorum, dedi Kaan. Ardından kısa süren bir sessizlik oldu. Sessizliği bozan yabancı 2 sesti ve o sesler de ''Bizler de Yusuf'un yanındayız'' dedi. Dördü birden sesin geldiği yere doğru baktı. 2 adam vardı. Birisi uzun boylu, iri yarı, hafif sakalları ve bıyıkları vardı. Dİğeri ise orta boylarda, sıska ama kuvvetli birine benziyordu. Kaan ve Yusuf silahlarını çıkartarak adamlara doğrulttular.
-Siz kimsiniz?
-Bİz bir süredir size katılmak istiyoruz ama br fırsat bulamadık. Bu sabah sizi tesadüfen burada gördük. Biz sizi sevenlerdeniz. Sizin mide bulandırdıklarınızdan veya Beyefendi'nin adamı değil.
-Beyefendi'nin adamı olmadığınızı nerden bilieceğiz? Ardından uzun boylu adam cebinden bir fotoğraf çıkardı.
-Bu fotoğrafta gördükleriniz bizim ailemiz. Orada gördüklerinizden sadece ikimiz yaşıyoruz. Tabii bu duruma yaşamak denirse. Hepsi Beyefendi'nin tuzağıyla öldü. Köye cenazeye gidecekleri. Bir otobüs tutmuşlardı. Ancak bizim ikimizin işimizden dolayı gidememiştik. Arabaya bomba koymuş namussuz. Hepsi öldüler.
Dördü birden birbirlerine baktılar. Hiç kimseden ses çıkmadı. Yusuf masanın üzerine bıraktığı kağıdı aldı, onlara gösterdi ve tekrar masaya sertçe vurdu.
-Adres burda. İsteyen gelsin. Ferit'in ve onca suçsuz insanın kanı yerde kalmayacak!
Kaan ve diğer 2 adam hiç tereddüt etmeden Yusuf'la beraber gittiler. Ama Furkan ve İsmet nedense orada kaldılar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EKİP
Adventure-Eee, şimdi ne yapacağız? -İsteyen istediğini yapsın. Ben burada kalıp o Beyefendi'nin de uşaklarının da bir bir hakkından geleceğim. Benimle olan benimle kalsın, dedi Yusuf. Furkan: -Yusuf bu konuyu daha önce de konuştuk. Buradan gidiyoruz. Yusuf...
