Forgive Elli

FE 6

So This is Goodbye...

4:05 PM

4:06 PM

I exhaled as I witnessed the clock changing minutes.

4:08 PM

I can hear my stomach growling. Ramdam ko rin na medyo humahapdi ang tiyan ko. Ngunit wala akong ganang bumangon. If I could, I'd live the rest of my life lying comfortably in this bed.

4:10 PM

Kasi sa paraang ito, nakukumbinse ko ang sarili na okay lang ang lahat.

Na normal lang ang lahat ng nangyayari.

4:11 PM

I heard the door squeaked slowly. Nanatili ako sa posisyon habang patuloy na nakipagtitigan sa orasan.

"Elli..." I heard my bestfriend's voice gently.

Hindi ako gumalaw mula sa naunang pwesto at naghintay na matigil siya sa kung ano na naman ang ibabalita niya sa akin.

"Elli..." Tawag niya ulit. I felt the deck moved.

The next thing I know, she's tugging my blanket.

"Ay tortang palaka!!" sigaw niya nang bigla ko siyang hinarap. I couldn't even describe her face right now.

Kinunotan ko na lamang siya ng noo.

"Why?" I felt my voice cracked. I haven't speak all day kaya hindi na iyon bago.

"Akala ko kasi natutulog ka. Jusmeyo." she held her chest as if she's catching her breath. Gulat na gulat yata sa mukha kong parang patay.

"Why are you calling me?" tanong ko ulit.

"Samahan mo ako." she grinned.

Tinaasan ko siya ng kilay. Seriously.

"Ali, pagod kasi ako." I returned to my first position and turned my back to her.

"Paano kang pagod eh ilang araw ka nang nakahilata." she murmured. Hindi ko parin siya inimik.

"Sige na, bes!" she grabbed my arms this time.

"You have a lot of friends who can literally return the same vibe. Why not call them." I whispered, annoyed.

"Ayaw mo talaga? Kasi, I thought of this get away as a farewell bonding eh. Sige na. Last na naman ito oh." she sounds persistent.

Tiningnan ko ang kaniyang mga kayumangging mata. Talaga ngang sensiro siya sa sinasabi. It sparkled with hope.

I exhaled.

4:20 PM

I took a quick glance at the clock like I was bidding my goodbye to it.

Bumangon ako.

"Magbibihis muna ako." ani ko. Nahagip pa ng gilid ng aking mata ang pag ngisi niya ng malaki at tila tumitili ng palihim.

"Yes! Sure, take your time!" tumalon kaagad siya mula sa kama ko papunta sa desk niya sa ibaba.

Napailing na lamang ako.

"Kasama pala natin sina, Karlo, Ralph, Cynthia, Olive at Kerby." dagdag niya.

Napalingon ako ng wala sa oras sa gawi niya na ngayon ay abala kakamake up. Pinanliitan ko siya ng mata. I just can't believe isasama niya pa ako gayong ang dami naman pala niyang kasama.

"Saan tayo at anong gagawin natin?"

"We'll go a little bit hiking for 30 minutes. Tapos magpipicnic tayo at mag iinuman." ani niya.