Walk Towards Infinity · Itafushi

bölüm bir: kaderini değiştirecek kişi

Selamlar yine bir kurgu ile geldim buna sık sık bölüm atmaya çalışacağım.

Conan Gray - Greek God

...

2 sene önce...

Pembe saçlı çocuk başını arabanın camına yaslamış dalgın dalgın dışarıyı izlerken bir yandan sağ taraflarında bulunan ufuktan batan ve denizi adeta bir kızıl renge bürüyen güneşin fersiz ışınlarının gözünü rahatsız etmesiyle gözlerini hafifçe kısıp babasının terimiyle 'yaz tatilini dolu dolu geçireceği' yere doğru yol alıyorlardı.

Rehber öğretmeni Gojo Satoru'nun kendisini bir dönem boyunca gözlemlerine göre, Itadori'nin derslerindeki düşüş ve her kendisine geldiği zaman çıkarttığı rapora dayanarak kafasını boşaltması gerektiğini genç adama söylemişti. Çünkü Satoru'nun gözlemleri yanılmazdı Itadori büyük bir kaygı sorunu yaşıyordu.

Bunun sebebi ise pembe saçlı çocuğun liseye yeni başlamasından kaynaklıydı, Itadori oturttuğu düzenden koptuğu zaman başka bir ortama çabuk alışıyordu. Arkadaş ortamının değişmesi ile genç adam adeta bambaşka bir insan oluyordu sosyalleşmek hoşuna gitse de bazen kendisini çok kaptırıyor ve bunun yüzünden bazı zamanlar aklının içinde kaybolduğunu düşünüyordu çünkü ufak şeyleri çok fazla takıyordu.

Yuuji yaratıcı ama bir o kadar da ilginç bir çocuktu Gojo'ya göre, onun fikirlerini her zaman önemseyip saygı duymuştu, onu sevmişti. Bir öğrenciden daha öte onu koruyabilecek bir dost olmayı seçmişti. Satoru sevdiği tüm öğrencileri için ideal bir rehber öğretmeniydi öğrencileri için her şeyi yapmaya bile hazırdı.

Pembe saçlı çocuk bunları düşünüp 'ne saçma' diye geçirdi içinden, sahip olduğu bu hayatta tek önemsediği insanlar ailesiydi bir de sınıf arkadaşları Kugisaki ve Junpei. Bunları aklından adeta bir film şeridi gibi geçirirken havanın ne ara karardığını bile anlamamıştı. Gökyüzünde sayılamayacak kadar çok yıldız vardı bu da ertesi gün havanın güzel olacağına işaret ederdi.

"Eee Yuuji heyecanlı mısın?" dedi bay Itadori dikiz aynasından oğluna bakarken, bay Satoru ile konuşmasının üstünden bir ay geçmişti. Oğlunun daha iyi hissetmesi için bir ebeveyn görevi olarak ailece tatile çıkma kararı almıştı. Ona tüm ilgiyi ve sevgiyi göstereceğinden bir baba olarak emin olması gerekirdi.

"Açıkçası neden aniden bu kararı aldığımızı anlamıyorum" demişti Yuuji bakışlarını dışarıdan çekip babasına doğrulturken, kendisinin iyi olduğunu düşünüyordu evet ufak tefek stres ve gelecek kaygıları vardı. Hayatının her zaman bu kadar mükemmel olamayacağı hakkında endişeleniyordu, çünkü hayattı bu ne olacağını kimse bilemezdi öyle değil mi?

Tanrı'nın karar verdiği neyse o gerçekleşirdi kimse kaderin önüne geçemezdi, hayatta her zaman mutlu sonlar olmazdı. Kaderine sadece kendin şekil verirsin onu bir güzel yontar ve biçim biçim ince ince işlersin. Elinden geldiğince en iyi hale getirirsin fakat hep aynı sonu yaşarsın.

Bayan Itadori sıcak bir gülümseme ile arka koltukta oturan oğluna baktı, Yuuji hep böyle inatçı bir çocuktu. Onu ikna etmek için sürekli tatlı bir dik kullanırdı, pembe saçlı çocuk ise annesine hiçbir zaman karşı gelemezdi. Çünkü bilirdi kendisini ikna edebilecek tek insanın annesi olduğunu. "Eminim orayı çok seveceksin hem bol bol fotoğraf çekinip arkadaşlarına anlatacak bir sürü anın olmuş olur fena mı?"