Alyna: The BlackStar Queen

Chapter Four

"Kumusta na siya? Papasok ba siya mamaya?—Okay lang siya natutulog pa.—Sige, puntahan ko nalang siya mamaya, hindi muna siguro ako papasok.—- walang kaso sakin yon, sige mamaya nalang nagluluto ako."

Hindi naman masama pero narinig ko lang na may kausap si Ian kaya napatayo ako, nilapitan ko siya saka niyakap. "Ian, thank you ah." I said.

Tinignan niya ako ng maigi at ngumiti, "Ayusin mo nga yang buhok mo, Nakakatakot ka." Natawa nalang ako, yung buhok ko na sa mukha ko, tinatago ko yung pagkamaga ng mata ko.

"Ayaw ko, namamaga mata ko, panget ako ngayon." Sabi ko saka umupo sa sofa.

Napatingin ako sa Oras, its nearly 5 in the morning, "Doon muna ako sa balcony ah." Sabi ko saka umalis at pumunta sa balcony.

I can't stop thinking about those pictures, kahit anong gawin ko nasasaktan lagi ako, lagi akong sinasaktan ni Bryan, lagi nalang akong umiiyak dahil sakaniya, but I can't stop loving that guy, Parang namanhid na ako sa sakit.

"Hindi ko na yata kakayanin na Makita kang umiiyak uli." Sabi ni Ian saka umupo sa tabi ko. "Coffee?" he said, ngumiti lang ako. I really want to be strong, ayaw kong nadadamay ang mga kaibigan ko sa drama ng buhay ko.

"Alyna, why?"

Nilingunan ko siya, seryoso ang aura niya. Kahit naman ako seryoso ako, actually hindi ko na alam kung maayos ko pa ba to. Hindi ko inaakalang nangyayari to sa buhay ko.

"huh?"

"Why are you punishing yourself?" he asked.

I took a deep, "I care, I love, and that's why."

"Why him? You deserve someone better than him."

I smiled and fake laugh, "trust me, I've been asking myself the same question for years."

I heard him sigh, "the funny thing about love, we ignore the one who loves us more than their life, and we love the one who ignore us."

Tinignan ko siya, para siyang may dinadalang problema, Mukha siyang walang tulog, namamaga din kasi mata siya, pero mas OA yung sakin. "huh?"

"Siguro timing lang yan, malay mong somewhere in the future, Makita mo na yung lalaking hindi mag-papaiyak sayo." Sabi niya, kasabay non ang pagpatak ng luha ko.

Tinignan niya ako sa mata at pinunasan ang luha ko, "Sabi ko sayo, ayaw kong nakikita kang malungkot." Napatigil ako ng makita kong nagiging watery na ang mga mata niya.

"Ian, may problema kaba?" tanong ko sakaniya.

Ngumiti at saka tumingin sa langit, "kwento ko nalang sayo pero wag kang magtatanong ah." Tumango ako. At hinintay siyang magkwento.