Një histori më ndryshe (Shqip)

VI

C'tu desh aq shum kohë të arrije këtu? e pyeti Ema Eduardin me një zë disi të qortueshëm.
Po ja, rrugës mu kujtua që unë dashurojë femrën më të bukur në botë, isha përkrah një princeshe, dhe pastaj duke u menduar se cfarë i pëlqen një princeshe mu kujtua që ato janë lulet.
Eduardi nxori lulet i cili i kishte fshehur nga prapa, lulet natyrisht ishin trëndafila të kuq, lulet e preferuara të Emës.
Sipër luleve ishte një zarf i vogël, brenda zarfit shkruante "Për princeshën time".
Ah, sa shum u gëzua Ema, natyrisht që nxitoi ta përfaqonte princin e saj.
Mirëpo duke iu afruar Eduardit, u dëgjua një zë duke u kollitur, natyrisht që ishtë kollitja e Zotit Ahmet.
Fakti që ai nuk kishte as të dashur as grua dhe as fëmijë edhe pse ishte ndoshta në të dyzetat nuk e lejonte askënd përreth të ishin të lumtur.
A e dini ju që ky është një vend pune dhe jo një strehë dashurie? Kjo është hera e fundit që e shoh këtë gjë, nëse ju dëshironi ti bëni ato gjëra që ju të rinjt i bëni atëher bëjeni në ndonjë vend tjetër.
Në rregull Zoti Ahmet, kjo do të jetë hera e fundit, u përgjigjën që të dy të dëshpëruar