Hayat sizce de çok zor değil mi? İnsanlar çok kötü bencil düşüncesiz akıllarına ilk ne gelirse onu yapıyorlar ve onu söylüyorlar. Ben cidden çok yoruldum. Birinin acımasızca klavye başında neler yaşadığımı bilmeden "sen çok çirkinsin, çok kilolusun" demesinden bıktım dış görünüşüm yüzünden sırf onun güzellik algısına uymuyorum diye bu sözlere şahit olmaktan sıkıldım. Aile baskısı yetmezmiş gibi derslerin üzerime üzerime gelmesinden bıktım. Çok yoruldum gerçekten hani 5 dakika kafamı dinlesem o bile yeter bana. Ben daha 13 yaşındayım bunlar bana çok ağır geliyor. Annemlere oyuncak almaları için yalvarmak yerine arkadaşlarıma dertlerimi dinlemeleri için yardımcı olmaları için yalvarıyorum. Ama kimsenin umursamaması çok koyuyor gerçekten...
Psikolojim artık ne haldeyse geceleri durduk yere ağlamaya başlıyorum ve nefes alamayacak hale geliyorum. Ufacık şeyleri sıkıntı haline getirip günlerce bunları düşünüp ayna karşısında kendimle kavga ediyorum. Acaba bende mi bir sıkıntı var diyorum. Duygularımı saklamaktan sıkıldım. İnsanları kırmamak için yalanlar söylüyorum belki yaptığım doğru değildir ama karşımdaki kişinin de benim gibi hissetmesini istemiyorum. Belki bu yazdığım birinin karşısına çıkar ve eminim ki o da ergen işte aşk acısı çekiyordur salak ya deyip geçer. Umarım düşündüğüm olmaz. Buraya girmem bir daha ama umarım birilerinin karşısına çıkar ve bu yazıları okur. Bunları okuduysanız ve hissettiyseniz gerçekten çok teşekkür ederim:)
