Binitawan na niya ang telepono at walang paalam, nagtatakbo siyang lumayo roon. Nagtataka na lang napatingin sa kanya ang matandang tindera.
Hindi tumigil sapaglakad at pagtakbo si Mau para makalayo agad sa lugar na iyon. Tumigil lang siya nang mapadaan sa isang tindahang may payphone.
“M-Miss, p-puwede bang makitawag?” humahangos niyang pakiusap. “M-mamaya na lang ang bayad! Please, emergency lang!” halos mapaiyak na siya sa pag-aalala at nerbiyos.
Kinabahang napatango ang dalagita nang makita ang takot na nakarehistro mukha ng dalaga.
Ang roommate nya sa boarding house ang unang tinawagan ni Mau. Ngunit tunog lang nang tunog ang telepono ng mga ito. Nagtataka na siya. Kahit ba ang landlord at iba pang boarders ay wala rin sa boarding house?
Ang mga magulang naman ni Joepet ang tinawagan niya. Ganoon din ang nangyari. Nataranta na si Mau. Ano’ng nangyayari at lahat yata ng mga taong may koneksyon sa kanya ay may hindi kanais-nais na nangyari?
Nabuhayan siya ng loob nang may makita sa di kalayuan. Iyon ang karatula ng Barangay Hall. May mga tao sa loob. Maaari siyang humingi ng tulong doon.
Nakakailang hakbang pa lang si Mau nang biglang may humila sa kanya papasok sa nadaanang maliit na iskinitang nasa pagitan ng dalawang lumang building.
Nasindak siya nang mapagtantong ang mahiwagang lalaki ang may hawak sa kanya. Kumislap sa nag-aagaw na dilim at liwanag ang talim na hawak nitong patalim.
Agad pinutol ng lalaki sa pamamagitan ng hawak na patalim ang tali ng ikinuwintas niyang USB flash drive kung saan naka-saved lahat ang mga komposisyon ni Zoren.
At bago pa siya makabawi sa pagkasindak at makasigaw nang inundayan na siya ng saksak ng lalaki sa tagiliran.
