Akıl ve Tutku

22

Albay Brandon sadece üç dört gün kaldı ve iki bey Barton'dan birlikte ayrıldılar. -Edward gelecekteki evini kendisi görsün, gerekli tamiratlara karar verme konusunda patronuna ve dostuna yardım etsin diye doğruca Delaford'a gittiler; birkaç gece orada kaldıktan sonra Edward şehre doğru yoluna devam etti.

Mrs Ferrars usturuplu bir direnişten sonra, yani başına gelmesinden her zaman korktuğu ayıptan, fazla yumuşak kalpli olma ayıbından onu koruyacak kadar şiddetli ve ısrarlı bir direnişten sonra Edvvard'ı huzuruna kabul etti ve onun tekrar oğlu olduğunu duyurdu.

Ailesi son zamanlarda epeyce dalgalanmaktaydı. Hayatının büyük kısmında iki oğlu olmuştu; ama birkaç hafta önce Edvvard'ın suçu ve asiliği onu bir oğuldan etmişti; Robert'in benzer asiliği ise on beş gün boyunca onu hepten oğulsuz bırakmıştı; şimdi Edward'in dirilişiyle tekrar bir oğlu olmuştu.

Gelgelelim, bir kez daha yaşamasına izin verilmekle Edward hayatının güvende olduğunu hissedemezdi, ta ki yine sözlendiğini açıklayana kadar; o gerçeğin açıklanması ise durumunda ani bir değişiklik yaratabilir ve onu geldiği gibi geri götürür diye korkuyordu. O yüzden gayet tedbirlice açıkladı ve beklenmedik bir sakinlikle dinlendi. Mrs Ferrars önce haliyle, elindeki tüm imkanlarla, onu Miss Dashwood'la evlenmekten vazgeçirmeye çalıştı; -ona Miss Morton'da daha yüksek mevki ve daha büyük servet sahibi bir kadın bulacağını söyledi; -Miss Morton'ın otuz bin poundluk bir soylunun kızı, ötekininse sadece üç'ü olan serbest bir adamın kızı olduğunu belirterek iddiasını güçlendirdi; ama Ed-

ward'in, gerçekliğini kabul etmekle birlikte düşüncelerini kabul etmeye yanaşmadığını görünce, geçmiş tecrübeye bakarak en akıllıcasının boyun eğmek olduğuna karar verdi -böylece gururuna borçlu olduğu ve herhangi bir iyi niyet şüphesine mahal vermeyen böyle bir inatçı gecikmeden sonra Edward'la Elinor'un evlenmesini tasdik etti.

Sıradaki düşünülecek şey gelirlerini artırma konusunda ne yapacaklarıydı; burada, Edward'in tek oğlu olsa da en büyük oğlu olmadığı açık bir şekilde ortaya çıktı; Robert'e kaçınılmaz olarak yılda bin pound verilirken Edward'm çok çok iki yüz elli uğruna kiliseye girmesine hiç itiraz edilmedi; Fanny'ye verilmiş on bin poundun dışında şimdi ya da gelecek için herhangi bir söz de verilmedi.

Yine de bu Edward'la Elinor'un arzu ettiğinden az değil, beklediğinden fazlaydı; karışık mazeretlerine bakılırsa Mrs Ferrars'ın kendisi daha fazla vermediği için şaşırmış görünen tek kişiydi.

Onları rahat rahat geçindirecek bir geliri böylece sağlama aldıktan sonra yapacak tek şey Edward kilisenin başına geçinceye kadar beklemekti, ama Albay Brandon, Elinor rahat etsin diye evde bir heves tamirata girişmişti ve bunların bitmesini bekledikten sonra, her zamanki gibi işçilerin akıl almaz dikkatsizliğinden kaynaklanan binlerce aksilik ve gecikmeden sonra Elinor herşey hazır olana kadar evlenmeme şeklindeki ilk kararından caydı ve tören sonbahar başlarında Barton kilisesinde gerçekleşti.

Nikahtan sonraki ilk ayı Konak'ta arkadaşlarıyla geçirdiler; oradan lojmanın ilerlemesini denetleyebiliyor; herşeyi diledikleri gibi yerinde yönetebiliyorlardı; -duvar kağıtlarını seçebiliyor, fundalıkları çizebiliyor, kıvrımlı bir yol icat edebiliyorlardı. Mrs Jennings'in kehanetleri, biraz birbirine karışmış olsa da esas itibariyle gerçekleşmiş oldu; çünkü Michaelmas'a kadar Edward'la karısını lojmanlarında ziyaret edebiliyordu, Elinor'la kocasını da dünyanın en mutlu çifti görüyordu, hem de tüm içtenliğiyle. Gerçekten de hiçbir eksikleri yoktu, Albay Brandon'la Marianne'in evlenmesi ve inekleri için daha iyi bir otlak ihtiyacı dışında.

Evlerine yerleştikleri zaman hemen tüm akrabaları ve arkadaşlarıziyaretlerine geldi. Mrs Ferrars tasdik etmiş olmaktan neredeyse utanç duyduğu mutluluğu tespit etmeye geldi; Dashvvoodlar bile paraya kıyıp ta Sussex'den kalkıp geldiler onları onurlandırmak için.