04.04.2021 yayımlanma tarihi...
***
Gecenin karanlığı hüküm sürerken şehrin sokaklarında.
Ay gibi doğdu içindeki karanlığa minik bir varlık.
Küçük bir bebek, büyük bir adamın tüm dünyası oldu o an.
Gecesine doğan ayı, hayatına giren mucizesi oldu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AY IŞIĞI'M ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
07.08.2001
Genç adam sinirli adımlarla arabasına binerken aklı hiç şüphesiz küçük kızındaydı.
Arabasının arka koltuğunda huzursuzca otururken, sinirli ve gergin olduğu zamanlarda yaptığı gibi sol bacağını sallamaya başlamıştı.
İlk defa karanlığından korktu o an genç adam.
Kızına zarar verecek bu karanlık ona ilk defa bu kadar itici gelmişti.
Aklı kızındayken tek düşündüğü, minik kızının uyandığı vakit kıyameti koparacağıydı. Uykusundan uyandığında huysuz olan kızını ondan başkası mutlu edemezdi.
"Ah kızıl meleğim, benim küçük kızın. Sakın korkma baban gelecek."
Kendi kendine fısıldadığı cümleler hiç şüphesiz kendini teskin etmek içindi. Buna ihtiyacı vardı. Ne zaman küçük kızından ayrı olsa içindeki huzursuz his onu bir hastalık gibi içten içe yiyordu.
Yol alan arabası yavaşlamaya başladığı vakit ne zaman geldiğini anlamamıştı genç adam. Yine kızını izlerken veya düşünürken olduğu gibi zaman akıp gitmişti.
Küçük kızı ile olan her anı bu kadar hızlı ilerlerken, ondan ayrı geçirdiği bir saniye ise bir ömre bedeldi adeta.
Arabası Emir Aydoğan'ın mekanında dururken, kapısının korumalar tarafından açılmasını bekledi. Kapı açıldığı gibi yavaşça arabadan inen genç adam, gözlerine siyah güneş gözlüğünü takınca tamamlanmıştı.
