This is My Love Story (KaiSoo fanfic)✅✔⌛

10.Bölüm- Küçük Çocuk

10.Bölüm-Küçük Çocuk

Sabah kalktığımda Luhan'ın yanımda olmadığını fark ettim. Gözlerimi ovarak aynada oluşan karmaşık saçmalarım ve uyku mahmuru yüzüme baktım.(Yazar Jongin'in bu halini hayal ederken kalp krizi geçirdi.  :3 )

Yüzümü yıkadıktan sonra aşağı indim. Yeol'ün de biraz önce uyandığını fark ettim. Gözlerini ovalayarak mutfağa doğru gidiyordu.(Yazar burada öldü.)

"Yeol! Ne oldu dün akşam? Baek'i geri getirebildin mi?"

"Hayır. Bulamadım ki onu. Sokaktan dönerken gözden kayboldu. Lanet!"

"Ben Soo'ya sorarım."

"Ben de tekrardan arayacağım. Sabah 4'te kalktım. Sokakları gezdim. Eski evinin oralara baktım. Yoktu. Eve geldiğimde saat 7'ydi. Yarım saat sonra tekrar çıkıp arayacağım."

"Tamam."

Elime telefonumu alıp Soo'yu aradım.

"Alo! Soo. Sabah sabah erkenden aradığım için özür dilerim. Bir şey soracaktım da..."

"Baek'i soracaksan o yanımda. Dünkü olayları anlattı. O... biraz kırılmış. Yeol'ü görmek istemiyor."

"Anlıyorum onu. Ben... Birazdan orada olacağım. Baek ile konuşmam lazım. Gelebilir miyim?"

"Tabi."

"Görüşürüz Soo."

"Bye!"

Telefonu kapatıp Yeol'e döndüm. Bu gün hastaneye uğramam lazımdı ama bu işi öğlen de yapabilirdim. Birine bahsetmeye de niyetim yoktu.

"Yeol, Baek Soo'nun evine gitmiş. Ben olayı anlatıp onu sakinleştirip geri getireceğim. Endişelenme."

Ayağa kalkıp bağırmaya başladı.

"Ben ne halt yiyeceğim burada! Ne yapayım burada oturarak? Deliririm ben burada Jongin! Ben de geleceğim."

Küçük bir tebessüm bırakıp konuştum.

"Bak Yeol! Onun sana geri dönmesini istiyorsan uslu bir çocuk olup burada kalmalısın. Benimle gelemezsin."

"Ne saçmalıyorsun Jongin! Saçmal- Yah! Kim Jongin. Beni burada bırakıp gidemezsin. Hey! Kime diyorum ben? Lanet olsun!"

Yeol'ün bağırışlarını kapıyı kapatarak geride bıraktım.

Yolda giderken tek düşündüğüm ise şu doktorun söyledikleriydi. Ciddi bir şey falan olursa o zaman battığımın resmiydi.

Tekrar beynimin ücra köşelerine bu düşünceyi savurdum.

Soo'ların evi görüş açıma girdiğinde hem ilerliyor hem de üzerimi düzeltiyordum. Kapının önüne kadar bu işlemi devam ettirdim.

Son kez kendimi kontrol ettikten sonra zile bastım. İkinci kez basmama kalmadan kapı açıldı.

"İçeri geç. Annem ve babam yok."

Soo'nun uyarısıyla içeri girdim. Baek sarhoştu sanırım. Sabah sabah sarhoş mu olunur? Aptal mı bu çocuk? gibi soruları es geçerek koltuklardan birine oturdum. Baek beni fark edince kafasını kaldırıp bana baktı.

Dağılmıştı!

Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Burnunu çekiyor bir yandan da konuşmaya çalışıyordu.

"Yeol bana ondan ve arkadaşlığınızdan bahsetmişti. Fakat onunla yatmak istemeniz ne demek oluyor Jongin. Kavga edecektiniz neredeyse. Hem de ne için? O çocuk için. Yeol beni sevdiğini itiraf ederken bile o kadar sevgiyle, bağlılıkla bakmıyordu. O an beni unuttu Jongin. Ben yokmuşum gibi davrandı. Beni fark ettiğindeki tepkisinden anladım. Ben..."