Simula

8 1 0
                                    

Seasons of time.

Blooming flowers. Green fields. Cold breeze.

Gloomy days. Sultry air. Dry leaves.

Dry petals.

I watch silently at the surroundings. For years, I'm not used to live in this kind of place. My life in the city was fine and perfect before. This place screams for peace and solace.

"Hatria, kumain ka na ng merienda," anyaya sa akin ni Manang Luz.

I've notice her body, it was stooped with aged. But still the dominance and respect in her presence are always present.

I smiled at her.

"Dito mo nalang kakainin sa veranda?" tanong niya muli nang mapansin ang paninitig ko sa kanya.

"Sige po, dito ko nalang po kakainin," sagot ko.

Isinara ko ang aking libro na binabasa. Ipinatong ko 'yon sa ibabaw ng lamesa at itinuon ang aking pansin sa kapaligiran. I don't know but it feels like there is a missing things or someone while looking on this place.

How is she?

Kinakain na naman ako ng konsensiya ko. I had a sleepless night knowing she's been suffering on things she didn't make. She's been my loyal companion for years but all I know that time is my eagerness to pursue someone. I was blinded with my young love for someone. She was dragged because of me.

"Hello."

Sagot ko sa tawag sa aking cellphone nang mapansin ang pag-vibrate nito.

"Where are you?" Kim ask in the other line.

"Hacienda, bakit?" tanong ko.

Dumating si Manang at inililagay ang pagkain sa aking harapan. Tumango ako at ngumiti. I mouthed thank you at her.

"Have you check your email? Vogue invited us for summer run way!" tili niya sa kabilang linya.

"I haven't check it, I'll check later," sagot ko sabay subo ng Kamote Q.

This is my favorite snack since I've taste it before. The sugar blends well on Kamote. I wanted to learn on how to cook on these. The memories bring back and the feels while chewing it.

"May bago daw recruit. Ito pa, 'yong ibang elite ay invited din. This is gonna be a big show!"

"Kumalma ka nga Kim! Ang sakit mo sa tenga," reklamo ko sa kanya.

"Oh! I'm sorry. Sige na nga. See you!" paalam niya.

Naiiling kong ibinababa ang aking cellphone.

The sun slowly getting down and the places painted with golden scenery. I captured the scenery and I posted it on my social media account. I gain comments on it. Some they wanted to be here and relax.

Nainis kong tiningnan ang aking cellphone nang makitang tumatawag si Kuya Sebastian.

"Bakit?!"

Kaya ako umuwi para maipahinga ko ang sarili ko sa lahat ng bagay. Naiiling nalang ako. Darating pala tayo sa punto ng buhay natin na nagpapatuloy lang tayo sa araw araw na trabaho pero hindi naman natin alam kung ano na ba talaga ang binabaybay natin.

Malungkot akong napangiti.

Saan nga ba 'to patungo?

"Umuwi ka pala?" tanong niya.

"Oo."

"Bakit ka umuwi? Akala mo nandiyan siya 'no? Kung gusto ka talaga no'n matagal ka na niyang binalikan," natatawa niyang sabi sa akin.

Perfectly Ruin (EL VIEJO SERIES #2)Where stories live. Discover now