Our SPRING Day (Four Season: Series #3)

CHAPTER 7

AKEERA POV

"Tuloy ka." saad ko kay Jae Seok ng makarating na kami dito sa bahay. At agad naman na pumasok si Jae Seok saka nilibot ang tingin sa buong paligid ng bahay."Pagpasensyahan mo na kung medyo makalat. Hindi kasi ako nakapaglinis kanina bago ako pumasok dahil male-late na 'ko." pagtutuloy ko habang pinupulot ang mga nagkalat na yarn ball na laruan ni Mickey.

Maya maya pa, mula sa silid ko ay nakita kong lumabas si Mickey at ngumingiyaw na lumapit sa'kin. Kaya naman agad ko s'yang kinalong at hinagkan sa ulo n'ya.

"Hello Mickey, how are you today?" masayang pagbati ko sa pusa ko."By the way, we have a visitor. He's Jang Jae Seok." pagpapakilala ko kay Jae Seok sa pusa ko.

"Hi Mickey, I'm Jae Seok oppa. It's nice to finally meet you." nakangiting pagbati ni Jae Seok saka n'ya hinaplos ang ulo ni Mickey. Ilang saglit pa ay ibinaba ko narin s'ya. Para makapaghanda ako ng makakain.

"What do you like to eat?" Basta wag lang Korean Food, wala kasi ako non dito sa bahay." nakangising pagkakasabi ko.

"No thanks, busog pa ako sa kinain nating Halo-Halo kanina." nakangising saad ni Jae Seok. Yes, he can speak Tagalog pero may Korean accent parin. And it's kinda cute.

"Paano ka nga pala nakabili ng Halo-Halo kanina? siguro binola-bola mo 'yung nagtitinda ng Halo-Halo 'no? dinaan mo d'yan sa physical appearance mo." saad ko.

"I have my own money, kaya hindi ko kailangan mangbola para makabili lang ng pagkain na gusto ko." seryosong sagot ni Jae Seok.

"Own money? at saan ka naman na nakakuha ng pera?" pagtataka ko. Mukhang may daragdag na naman sa iniisip ko ah. Jusemeyo!

"You're the one who created me, kaya dapat alam mo kung bakit." nakangising saad ni Jae Seok. Lokong lalakeng 'to, dami ko na nga iniisip dadagdag pa 'to. Jusemeyo ulit!

"I don't understand, sorry?" naguguluhan kong tanong."At isa pa, paano ka ba nag exist? isa ka lang naman fictional character sa story ko. Pero how did you exist? can you please just enlighten me? kasi parang sasabog na utak ko kakaisip kung paano ka nag exist!" nagugulang tanong ko.

"Because of your wide imagination, I exist." tipid na sagot ni Jae Seok.

"That's all? yun na 'yun? so 'yung ibang writer din ba, ganun din? nag e-exist din ang character sa story nila dahil sa malawak nilang imahinasyon? ganun ba?" magkakasunod kong tanong kay Jae Seok. Sorry, naguguluhan parin.

"Ginawa mo kasing realistic ang character ko sa story mo. You didn't just gave a name, but you also gave me every detailed information like human has. From complete name, birthday, place of birth, family/educational background, favorites, strenghts/weaknesses, hobbies and other information. Hindi lang 'yun, binigyan mo rin ako ng mukha sa kwento mo, hindi lang ako basta character lang na nilagyan mo ng POV." mahabang pagpapaliwanag ni Jae Seok.

"So dahil sa detalyado ang character mo sa story ko kaya ka nag exist?" muli kong tanong."Kung ganun pala, there's a posibility na mag exist din si Han Hwa Geun na isang villain sa story na pinagbibidahan mo?" gulantang kong tanong. Kung Oo, ibig sabihin lamang nito ay magiging delikado ang buhay ni Jae Seok kung pati si Hwa Geun ay mag e-exist din.

"Ganun na nga." seryosong sagot ni Jae Seok.

"So, if he'll exist..your life will be in danger." pag aalala ko.

"And that's how the story flows." sagot ni Jae Seok.

"No! I won't let that to happen. I won't allow him na mapunta din sa reyalidad tulad mo. Dahil mapapahamak ka." saad ko."Ako parin ang nagsulat ng kwentong kinabibilangan n'yo ni Hwa Geun. I can change the plot as well as the ending of the story." saad ko.

Saka ako nagtungo sa silid ko, at naupo sa harap ng computer ko. I need to change the character background of Han Gwa Eun as well as the story plot and ending. That's the only way I can save Jae Seok's life. Pero kataka-takang nawawala ang story na isinulat ko, ang story kung saan nagmula si Jae Seok.

"How can this be happened?!" labis na pagtataka ko. Jusemeyo! hindi ko na yata kinakaya ang mga pangyayari.

--

"Hindi ko alam, kung bakit nawawala 'yung story kung saan ka nanggaling. Paano ko pa mababago 'yun?!" nagugulahan kong pagkakasabi.

"Don't worry, nakakalimutan mo na yata kung anong klaseng character ako sa story mo. Remember, I'm Jang Jae Seok. The handsome yet powerful guy in Chung-Ang University." nakangising saad ni Jang Jae Seok. Ngunit hindi pa rin ako kampanti, nag aalala parin ako para sakanya.

"May kakilala akong kayang mameke. ng papeles. Pagagawan kita, tapos mag enrolled ka sa school kung saan ako pumapasok. Para alam ko rin kung anong nangyayari sa'yo." seryosong pagkakasabi ko.

"You don't need to-----"

"Yes, I need to do that. I can't afford to lose someone's life because of my fault." saad ko.

"But that's not your fault. You're just a writer. You just written what's on your mind and imagination. You don't need to blame yourself in the first place." saad ni Jae Seok.

"Listen, I created your character so it's also my duty to protect you." mariing paliwanag ko."and I don't want you to die.." pagpapatuloy ko.

"I don't want you to get involved either." seryosong pagkakasabi ni Jae Seok.