Who Will It Be (One Direction, 5SOS)

Part 17

Ik open de deur van het cafeetje en wandel naar binnen. Ik neem men telefoon uit men zak om Emely een bericht te sturen over het kleedje, terwijl ik dat ik mijn telefoon ontgrendel kijk ik voor me zodat ik nergens over struikel. Dan zie ik iemand in de verte, in de hoek van deze kleine ruimte. Het is een jongen, die een meisje zoent. Ik kijk iets beter en zie wie het is. Harry?! Ik laat mijn telefoon uit mijn handen op de grond vallen. Mijn hand slaag ik voor men mond en tranen ontsnappen uit mijn ogen. Ik zet een stap naar achteren en roep door de ganse zaak "No, no" al snikkend. Ik draai me om en vind de weg naar de deur voor me. Terwijl ik dat doe hoor ik een stem achter me. "Jaaade" Ik weet al te goed wie dat dat is, ik ken die stem uit duizenden. Harry... Wenend ren ik weg naar het park.

Als ik er aangekomen ben ga ik huilend op het bankje zitten. Met mijn knieën opgetrokken en mijn handen om mijn knieën geslagen ween ik verder maar ik word verstoord door mijn gedachten, zoals altijd. 'waarom deed hij dit?' 'Kon hij niet gewoon zeggen dat hij me niet leuk vond?' 'Waarom doet het zoveel pijn?' Veel vragen kwamen in me op maar bij geen een vraag had ik een antwoord...

Nog een kwartier heb ik zo gezeten. Helemaal alleen... Tot er iemand naast me komt zitten en zijn armen om me heen legt. De vertrouwde geur dringt in mijn neusgaten. Harry... "Why..." Is het enigste dat uit mijn mond komt. "Listen, I know I did wrong things, everybody does, but I promis I won't do it again. Please give me a chance." Smeekt hij me. Even kijk ik naar beneden en denk na wat ik zou doen. "I don't know..."