Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
pjmn: my boy 🤍 1m beğeni. 937k yorum. > jmv: my love yazacaktın herhalde > taepinky: allahım sizi yerim aq > jimininaskbebegi: yanında yatmak vardı > vminasktir: siz otururken vmin sevisiyo? > jiminisevmiyorum: bu lavuk kim ya şimdi > hatersavar: seninle çokpis görüşücez >> lovejm: ay yok artık ya git burdan diyoruz sana di mi aptal ***
<<
bae: jungkook
chae neredeydin seni merak ettim
bae: oh gerçekten mi
elbette ettim biliyorsun biz küçüklüğümüzden beri ayrılmadık hiç yarım saat yok olsan garipsiyorum
bae: evet... yani... bazen küçük olduğumuz zamanları özlüyorum...
neden?
bae: bilmiyorum bazen seni tanıyamıyorum bu beni çok üzüyor lütfen yanlış anlama jungkook sanki birlikte olmaya karar verdiğimizden beri bana karşı rahat değilsin
chaeyoung ben aynıyım her zaman hep aynıydım değişen bir şey yok
bae: sana öyle geldiğini biliyorum ama dışarıdan baktığımda bilemiyorum jungkook'u özlüyorum gerçekten yakın olduğumuz zamanları özlüyorum
ben iğrenç biriyim| ben iğ| haklısın ben de eski beni özlüyorum chae hem de çok özlüyorum ne olduğunu bilmiyorum çözeceğim gerçekten bunu çözeceğim
bae: diyorum ki belki... sen çözene kadar bu aramızdaki şeye ara verebilir miyiz
chaeyoung bu nereden çıktı neden bunu yapıyorsun
bae: çünkü yazıyor...
o lisa'nın aklıyla yazıyorsan bunları o kızla dövüşürüm HAEBİDEN bak o yapıyor her şeyi biliyorum
bae: hayır sana değer veriyorum kaybetmek istemiyorum bu arayı bu yüzden veriyorum sen ne kadar karışık hissediyorsan ben de öyle hissediyorum eminim nedenlerimiz farklıdır ama biraz dinlenelim
her şeyi kaybediyorum| her ş| dinlenelim
***
[pjmn]
jiminisevmiyorum: biliyor musun gerçekten çok sıkıldım senin yüzünden her şeyi kaybetmekten çok sıkıldım önce kendimi kaybettim kendime olan kontrolümü şimdi de en yakınımı kaybediyorum tüm bu olanlar bazen şaka gibi geliyor ben mutluydum beni mahvettin
pjmn: görüldü.
jiminisevmiyorum: görüldü atıp durmayı da kes senden nefret ediyorum biliyor musun ne kadar nefret ettiğimi biliyor musun şimdi burada olsan yüzüne bir yumruk çakardım ama acırsa üzülürüm| ama a| acırsa da acısın bana ne benim kadar acı çekemez kimse
pjmn: görüldü.
***
"avucunda hüzünle bana vurdun, ama dağılmış yüzümle sana güldüm. tüm bu karanlığın sonundaki ışığı, ölüme yakınken gördüm. biliyorum, şimdi sönüp gidecek tüm ışıklardan ben sorumluyum. veya ellerinden doğacak olan ölümüm."
park jimin - a light for a soul
jimin elindeki kalemi bir köşeye bırakıp soluklandı. önündeki viski bardağının bir yudumda dibini gördüğü zaman oturduğu sandalyede yayılıp başını geriye attı.
odanın tavanına kilitlenen gözleri ağır ağır kapanıp açılırken aklından geçirdikleri bıçak gibiydi.
kendi kendini çıkılmaz bir karanlığın içine atmaya meyilli bir yapısı vardı. kimselere göstermediği bir yönüydü bu. herkes onu bir gün ışığı gibi görürken aslında o ay'ın kara yüzüydü.
gülümsediklerinin ardına saklanmış bir adamdı. haftaya yirmi beşine girecekti ve bunca yıl bunu yapmaya devam etmişti.
karanlığa tahammülü yoktu kimsenin. hep aydınlığı isterlerdi. ailesi, öğretmenleri, çevresindeki herkes... öyle bir düzenle büyümüştü ki hayatında söz sahibi bile olamamıştı.
tüm bu şöhret ve para ancak böyle bir disiplinin ürünü olabilirdi.
kendini ancak çözmeye başlamıştı, ailesinden uzağa gelebildiği gün gerçek özgürlüğü tatmıştı. ama bilinci, ona öğretilenler ve yetiştirilme tarzı yüzünden hep hapis altındaydı.
ne zaman sınırlara koşsa, bir adım daha atacak gücü bulamıyordu dizlerinde.
o, tüm bu mücevherlerin ve şöhretin arasında nasıl da pespâye ve serseri bir ruhu büyütmüştü içinde. bir çığlıkla bitecek bir şey gibiydi. tam boğazındaydı, ama çıkamıyordu ağzından.
ona yazan kişi muhtemelen ondan küçük bir kızdı.
ama bu küçük kızın onun içindeki adama bu kadar benzemesi jimin'i sarsıp duruyordu. içindeki kayıp çocuğa benziyordu.
onun savaşında kendi savaşını buluyor; karşısındaki kendini kaybettiğini söyledikçe sanki jimin kendinde bir şeyler buluyordu.
garipti.
jimin'in eli telefonuna gitti.
emin olamıyordu. yazacak mıydı?
yazsa bile bir nefretçi ile nasıl anlaşacaktı? karmaşıklık yakasını bırakmıyordu. o gece yeterince sarhoş hissettiği için bundan vazgeçti.
