⚜[FlashBack]⚜

118 15 6
                                    

''Tae.. είμαι εδώ, με ακούς; Δεν φεύγω.. δεν θα φύγω ποτέ.. μ-ΜΕ ΑΚΟΥΣ; ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ..''

Σκοτάδι.. μόνο αυτό έβλεπε, τίποτε άλλο. Σκοτάδι.. η πρώτη ανάμνηση της ζωής του.. με αυτό έμαθε να ζει.. μέχρι κάποια στιγμή.. του το χρωστούσε άλλωστε.

''Με ακούς, θα μείνω στο πλευρό σου ακόμα και αν αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω!''

Ο αντίλαλος από τις σταγόνες που έπεφταν από το πρόσωπό του στον άδειο χώρο, η βαριές ανάσες του και ένα ελαφρύ θρόισμα ήταν τα μόνα που ακούγονταν..

Δεν ένιωθε τις αρθρώσεις του.. δεν μπορούσε να κουνηθεί.. ήλπιζε πως η φωνή του μπορούσε να σώσει έστω και το παραμικρό..

''Taehyung.. με ακούς;''

''Jeon-''

Ο ήχος ενός είδους γυαλιού να σπάει ακούστηκε ξαφνικά και στιγμιαία μέσα στο σκοτάδι.

''Όχι, Tae.. τι έκανες.. όχι .. ΌΧΙ ΌΧΙΙ!''

Η απαλή αμυδρή μελωδία μιας μουσικής.. όχι, δεν θα μπορούσε..

Η μυρωδιά αίματος κυριαρχούσε καθώς την απομάκρυνε ένας δυνατός άνεμος.. ένιωσε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια του.

Για μια στιγμή αντίκρισε το φως, αλλά αμέσως μετά, σκοτάδι. Και πάλι. Για άλλη μια φορά.

Το πρώτο πράγμα που θυμόταν, το οποίο και τον συντρόφευε μέχρι και πριν 7 μήνες...

επέστρεψε και πάλι, όμως αυτή την φορά..

ίσως και για πάντα.

~To be continued~

behind the Secret °ₜₐₑₖₒₒₖWhere stories live. Discover now