Ben kendimi bildim bileli hep Ankara'da yaşamışız. Annem ve babam hep işi yüzüne nerdeyse tüm Türkiye'yi gezdi diye bilirim. Ama ben burda ait olduğum yerde Ankara'da yaşıyorum teyzemle birlikte. Ama annem ve babam neredeyse 7 senedir İstanbul'da yaşıyorlar.Bende onları özledim ama bilmiyorum ait olduğum bu koca dünyamdan ayrılmak istemiyorum. Bir gün telefon çaldı ve arayan annem di. Telefonu telaşla koşarak açtım.
"Annem benimle konuşurken her zaman gözleri dolardı" ve tabiki de benimde. Öyle havadan sudan konuşurken annemin yanına babam geldi ve bana ;
" kızım biz nerdeyse 7 yıldır İstanbul'dayiz ve seni çook özledik bunu sende biliyorsun ve senide yanımıza almak istiyoruz artık tabi sende istersen" dedi.
Ben bu hayattan arkadaşlarımdan sevdiklerinden ayrılmak istemiyorum ama bir yandan da eğer oraya gidersem orda güzel günler de geçire bilirim diye kendimi teselli ettim ve telefonu kapattım.
Herkese merhaba umarım kitabı beğenirsiniz bu benim ilk kitabım olduğu için bazı yerlerde yanlış yazmış olabilirim neyse uzatmayayım herkese iyi okumaları.
