Annemle telefonla konuşmayı bitirdikdten sonra bu olayı teyzeme nasıl anlatacağımı düşünürken aniden teyzemin bana seslenmesini duydum. hızla merdivenleri indim ve teyzem bana gözlerini dikmiş
" Bu gün okulun yokmu senin İlayda " dedi.
"Bu gün okula gitmek istemiyorum seninle vakit geçirmek istiyorum teyzeciğim" dedim.
" Teyze beni az önce annem aradı ve... Ve beni İstanbul'a çağırdı oraya gelememi istiyor "dedim.
Teyzem hiç şaşırmış gibi durmuyordu onun yüzüne baktık.
" Birşey demiyecekmisin " dedim. Anlaşılana göre bu olayı teyzem önceden biliyordu.ve bana söylemedi öylemi. Bu olayı sadece 1 hafta kafama taktım sadece sonra alıştım ve bütün eşyalarımı toparlayıp valizimi hazırlanmaya başladım arkadaşlarımdan,okulumdan, öğretmenlerinden ve TEYZEM den nasıl ayrılacaktım. Bilmiyorum ama onları asla unutmayacağım.
Ve o gün İstanbul'a gitme günüm.
Sabah erkenden kalktım üstüme bir tane beyaz tişört altıma siyah bir pantolon giyip valizimi de alıp aşağıya hızlı hızlı indim. Aşağıya indiğimde teyzem camın kenarına geçmiş göz yaşları içinde dışarıyı izliyordu. İstanbul'a uçakla gidiceğim için bende çok heyecanlıydım. Ama bu heyecanımı teyzeme belli etmedim.
"Ah uyandı mı prensesim" dedi teyzem bana. Bende durgun bir sesle
" Evet teyzeciğim uyandım" dedim. Onu söylerken içimden hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum ama ben ağlarsam teyzemde ağlayacak ve ben bu sefer daha da üzülecem .
" Teyzem o zaman hemen seni bırakalım şu havaalanına "dedi.
Bu benim uçağa ikinci binmemdi daha önceden Kastamonu ya giderken binmişti birkere de. Ama bu sefer tek gideceğim için daha da heyecanlıyım.
Hemen uçak numaramı aldım ve ilerliyorum uçağa bindim. Uçak numaram 37 idi. Tam numaramı bulmuşken benim koltuğumun hemen yanında oturan yaklaşık 18 yaşlarında uzun kahverengi saçları ve ela gözlü bir erkek vardı. Onun koltuk numarası 36 idi. Ben hemen hafif öldürüldükten sonra ban baktı. Koltuğa oturdum ve merhaba dedim .oda kısık bir ses ile merhaba dedi ve elindeki telefona bakmaya devam etti. Yolculuk boyu nerdeyse ben hiç ama hiç konuşmadım oda. Uçaktan inerken yine bana baktığını fark ettim. Ve işte yine. Uçaktan indikten sonra ilk gözlerim annem ve babamı arıyordu işte oradalardi. annem beni görür görmez ayağa kalktı ve bana koşmaya başladı.yanıma yaklaşınca kollarımı açtım ve ona sıkı sıkı sarıldım. Görüşmeyeli 2 sene olmuştu.annem bana nasılsın naptın bu kadar anlat falan derken ona kısa kısa cümleler kurdum. Çünkü aklımda o uçakta yanımda oturan çocuk vardı. Havaalanından galdikten sonra eve gittik. O akşam uzun uzun annemle ve babamla konuştuk gece yattığımda saat tam 24:30 idi. Sabah gece geç yattığımdan dolayı öğle saatlerinde kadar uyanamadı. Sonra komidinin üzerinde duran nota kaydı gözüm.
" KIZIM BİZ MALESEF SEN KAHVALTININI YAP İSTRRSEN BİRAZ DOLAŞABİLİRSİN" yazıyordu. Bende annemin bana yazdığı gibi ilk önce kahvaltı yaptı ve hemen pijamalarımı çıkarttım ve Pembe tişört ile kot Pantolonumu giydim ve dışarı çıktım. Bahçe, küçük bir bahçe olsada içinde salıncak vardı. Ona geçtim oturdun,okurum diye yanıma aldığım kitabı okumaya başladım. Yaklaşık yarım saat sonra bur ses geldi kulaklarıma
" Sen bu ailemin kızımızın, adın ne? "
dedi. Aniden arkama döndüm. Karşımda o uçakta gördüğüm çocuğu görünce gözlerim fal taşı gibi açıldı aniden. Şok içinde
"Evet ,ismim İlayda senin ismin ne ?" diye sordum istemsizce.
" Zamanla öğrenirsin " dedi.
Yüzümde hafif bir tebessüm vardı. neden güldüğümü bilmiyorum ama bu olay bana komik geldi.
"Kaçıncı sınıfa gidiyirsun" dedi .
Acaba bende ona kısaca"zamanla öğrenirsin" mı deseydim.ama ben o kadar gıcık değilim malesef.
" Lise iki ye gidiyorum ,sen?"
" Bende lise iki ye gidiyorum "
Aniden İlayda diye bana seslendiler ini duyunca ayağa kalkıp.
" Beni çağırıyorlar gitmem lazım görüşmek üzere bilinmeyen çocuk" dedim. Ve hızlı adımlarla eve doğru giderken
"Ahmet, adım Ahmet bilinmeyen çocuk değil"
Heycandan hemen annemin yanına gittim ve onlarla konuşmaya başladım. Babam;
" Sen burada yaşayacağını göre artık seni burada bir okula yazdıralım" dedi .
Sonra arabaya bindik ve evin biraz ilerisinde olan okula girdik müdürün yanına gittik ve işlememler tamamlandıktan sonra eve geri döndük . Eve geldiğimizde akşam yemeğinde hazırlaması için annemme yardım ettim ve beraber masayı hazırladık sonra hep beraber film izlerken babam;
" Hadi bakalım prenses yarın okul var ve erken kalkman lazım doğru uykuya" dedi . İtiraz etmeden doğru odama geçtim. Saat 23:00 idi yattığımda ışığım ve gözlerimi de kapattım yavaş yavaş
Merhaba arkadaşlar bu bölüm biraz uzun oldu ama güzel oldu neyse uzatmayayım ben herkese iyi okumalar herkese iyi günler.
