Travelogue

Chapter 17

Chapter 17

LISA'S P.O.V
Dinala ko si Jennie sa clinic dahil sa ginawa nila.

No'ng una hindi pa ako agad lumapit pero hindi ko akalaing masusundan 'yun.

Hindi ko pa agad na-notice na si Jennie 'yun saka ko na lang nakita no'ng makalapit ako.

"Kawawa naman ang mahal ko! Magkikita pa rin talaga kaming dalawa ngunit hindi lang maganda ang muli nameng pagkikita dahil sa na-encounter ni Jennie!!" - lisa's thoughts

Ngayon pinakulong ko na 'yung lalaking nanakit kay Jennie buti na lang binugbog ko at naipaghiganti ko si Jennie.

Dahil walang pwedeng manakit diyan.

Pero dahil sa ginawa sa kanya.

Hindi ko talaga papalampasin.

Ngayon tulog pa siya.

Pero 'yung camera niya nasira na.

Kaya habang tulog si Jennie.

Bumili ako ng new camera niya para palitan 'yun.

Ganong camera din.

Kasi sabe niya sa akin.

Mahalaga sa kaniya ang camera na 'yun dahil 'yun ang una niyang pundar no'ng first salary niya sa pag-bo-blog niya.

Kaya 'yung nasira niyang camera.

Pinagawa ko, kung pwede pa.

Hours Had Passed. . . .

JENNIE'S P.O.V
Nagising akong hindi ko alam kung saan ako.

Napahawak na lamang ako sa aking tiyan dahil sa masakit pa ito.

Tumingin ako sa aking gilid nakita ko mga gamit ko.

At isang nurse.

"Nurse?" - jennie *pagtawag ko*

"Gising ka na pala!" - nurse

Chini-check niya ako.

"Masakit pa ba ang tiyan mo?" - nurse

"Opo!" - jennie

"Nurse sino po nagdala sa akin dito?" - jennie

"Sabe niya friend mo daw!" - nurse  *shocked*

"Saan siya??" - jennie

"Umalis siya eh!" - nurse

"Babalik pa po ba??" - jennie

"Yup! Bumili lang ng pagkain!" - nurse

"Mamaya inom ka ng gamot mo!" - nurse

"Sige po!" - jennie

Umalis ang Nurse.

"Si Lisa kaya?? Siya lang naman ang friend ko na alam ko!" - jennie's thoughts

"Sana nga siya? Na sa pagbukas ng pinto at 'yung papasok na tao siya ang makita ko!" - lisa's thoughts

10 Minutes Later. . . .

Nang bumukas ang pinto.

Napatingin ako, kamay lamang ang nakita ko.

Nang ito ay pumasok.

Isang lalaki.

Napatingin siya sa akin.

"Gising ka na pala!" - guy

Naglungkot ako dahil hindi si Lisa.

Akala ko pa naman siya.

Hindi ko na nakita si Lisa kung hindi lang sa nangyari baka ngayon kasama ko na siya.

"Ah Jennie right?" - guy

Tumango lamang ako.

"Pulis ako at andito ako para sana tanungin ka kung i-dedemanda mo ang lalaki?" - guy

"Opo! Dapat pong ma-demanda ang lalaking gumawa sa kaniya at mabulok sa kulungan officer!!"   *nang may sumabat*

Napatingin ako at laking gulat ko si.... Lisa.

Lumapit siya.

Ngumiti ako sa kaniya.

"Sang-ayon ka ba??" - guy

"O-opo!" - jennie

"Okey! Sige Lisa ikaw na bahala sa kaniya, nga pala siya 'yung tumulong sayo!" - guy

Si Lisa pala? Akala ko 'yung pulis.

"Lisa!!"  - jennie  *pinilit kong tumayo sa pagkakahiga para yakapin siya*

"Oh dahan-dahan tiyan mo masakit pa yan!" - lisa

Tumulo ang luha ko habang yakap siya.

"Lisa, salamat nahanap kita!!" - jennie *cracked voice*

"Ano ba kasi ginagawa mo sa ganong lugar??" - lisa

"Nakita kasi kita sinundan kita ikaw ang hinahanap ko, hindi ko namang akalaing may ganong mangyayari dahil sa tagal ko nang nag to-tour ngayon ko lang naranasan!!" - jennie

"Haaay! Buti na lang ando'n ako, baka kung ano pa nagawa sayo no'ng lalaki 'di ko mapapatawad ang sarili ko. Tapos ako pa pala ang dahilan no'ng nangyari sayo haay Jennie, ang tigas ng ulo mo!!" - lisa

"Miss na miss kita Lisa!! I'm sorry kung iniwan kita Lisa, pero Lisa bumalik ako sa room natin pero sabe wala ka na!!" - jennie

Kumawala siya sa pagkakayakap.

"Ha?? B-bumalik ka??" - lisa

"Oo! Para humingi ng sorry dahil iniwan kita basta!" - jennie

Napayuko siya.

"'Wag na natin pag-usapan Jennie!! 'Wag mo ng banggitin Jennie kinakalimutan ko na kasi 'yung feelings ko 'wag kang mag-alala!!" - lisa  *sad tone*

Nalungkot ako bigla sa sinabe niya.

"Pero Lisa may gusto akong sabihin say------

Pinutol niya ang sasabihin ko.

"Sshh!! Enough Jennie.... Kain ka na para makainom ka ng gamot at mamaya hatid kita kung saan ka man tumutuloy!!" - lisa

Wala na ako nagawa kundi ang sundin ang sinabe niya.

Sinusubuan lamang niya ako.

Pero ako nakatingin lamang sa kaniya.

Dahil kita ko ang lungkot niya.

Mas malungkot ako dahil kinakalimutan na niya.

Pero ayukong gawin niya 'yun.