You're only Mine [COMPLETED]

Chapter 8

The time began to change
Winter has arrived
the next moment,
you will no longer with me

_____

සීතල සුළඟ හමන්නෙ හිතේ තියෙන වේදනා ප්‍රශ්ණ සේරම එයත් එක්කම අරන් යන්න වගේ. ගොඩකාලෙකට පස්සෙ එ් දැනුන සැහැල්ලුව මෙච්චර ඉක්මනට විදින්න කෙල්ල කීයටවත් හිතුවෙ නෑ. එ්ත් එ් සැහැල්ලුව කොතරම් වෙලාවක් තියෙයිද ? මේ මොහොතෙ විඳින සතුට ඊලඟ තත්පරෙන් කැඩිල බිදිල විනාස වෙලා යන්නෙ හිතන්නවත් කාලයක් ඉතුරු කරන්නැතුව. එ්ත් මොහොතකට හරි තමන්ට ලැබුන සතුට උපරිමේන් විඳින්න නෙමෙයිද අපි උත්සහ කරන්නෙ. ඉතින් කෙල්ලටත් ඕන වුනේ මොහොතකට හරි ලැබුන එ් සතුට එ් පහස පුළුවන් තරම් හොදට විඳින්න.එ්ත් එක්කම පිටුපසින් අැහුන හඬට කෙල්ල හැරිල බැලුවෙ එ් හඬ තමන් හොඳින් අඳුරන එ් වගේම එක වතාවක් හරි අහන්න ගොඩක් අාස කල නිසා.

"අම්මා...."

"සූබිනා..."

ඔව් එ් කෙල්ගෙ අම්මා. කෙල්ලට හැමදාම දකින්න ඕන වුන හැමදේටම වඩා වැඩිපුරම අාදරේ කරපු කෙල්ලගෙම අම්මා. සූබින් තමන්ගෙ අම්මට තුරුල් වුනේ හරියට පොඩි එකෙක් වගේ. කෙල්ලට ඕන වුනේ නෑ අම්මගෙ උනුහුමෙන් අයින් වෙන්න එ් නිසාමයි මොහොතකට හරි ලැබුන වෙලාවෙ ගොඩ වෙලාවක් යනකම් අම්මගෙ උනුහුමට තුරුල්වෙලා හිටියෙ.

"මගෙ කෙල්ල ගොඩක් ලොකු වෙලානෙ. ගොඩක් ලස්සනත් වෙලා" අම්මා එහෙම කියනකොට කෙල්ලගෙ මූන රතු වුනා.

"අම්මා..." කෙල්ල තවත් හොඳින් අම්මව වැළඳ ගත්තෙ අම්මා අාපහු තමන්ගෙන් අෑත් වෙයි කියල බය වෙලා වගේ.

"මගෙ දරුවො මන් මේ කියන දේ හොදට අහගන්න." අම්මා කිව්වෙ කෙල්ලව තමන්ගෙ ලඟින් පොඩ්ඩක් අෑත් කරන ගමන්.

"සූබිනා මේ තියන මොහොත නැතිවෙන්න ඕන වෙලාවක පුළුවන්. ජීවිතේට තව ගොඩක් ප්‍රශ්ණ එයි දරුවො. පරිස්සම් වෙන්න. මන් දන්නවා මගෙ දරුවා හැමෝටම වඩා ගොඩක් ශක්තිමත් කියල. හැමදාම සතුටින් ඉන්න. අනිත් අයට වෙෙර කරන්න එපා. මං හැමදාම ඔයා ලඟම ඉන්නවා" අම්මා මෙහෙම කියන්නෙ අැයි කියල කෙල්ලට තේරුම් ගන්න බැරි වුනා. එ් වගේම කෙල්ල තවත් වචනයක් කියන්න කලින් කෙල්ලගෙ අම්මා මීදුමක් වගේ අතුරුදහන් වුනේ කෙල්ලගෙ අැස් දෙකෙන් කඳුළු කැට කඩාගෙන වැටෙද්දි.