-UZAYDA YAŞAM-

~2~

     Merhaba,kıtabıma hoşgeldiniz Kitabımı okuyan ve vote atanlara teşekkür ediyorum. Fazla uzatarak sıkmak istemiyorum, başlayalım...

sınır = 20 oy (yorum koymuyorum çünü fazla yorum yapmıyorsunuz ve bende sizi kırmak istemiyorum) Bu arada oy sınırı geçmediği halde atıyorum İNSAFF

-Sevmeniz dileğiyle- (UMARIM)

          Gözlerimi yavaşça açtığımda gördüğüm tek şey Mars'ın yüzeyi ve yüzeyde duran gemimizin parçaları. Ayağa kalkıp yavaşça Robert'i dürttüm. Yüzünden şimdi daha iyi olduğu anlaşılıyordu. Şans eseri bende ufak bir çizik bile yoktu. Burada mahsur kalmıştık ve elimizden gelebilecek hiçbir şey yoktu ne yazık ki. Dünyadan ayrılalı yaklaşık 80 gün olmuştu.

-Yapabilecek hiçbir şeyimiz kalmadı, dedim

-Aslında yapabileceğimiz bazı şeyler olabilir aslında , diyince içime bir umut doğdu

-Nasıl yani, emin misin

- Evet ama biraz zor olacak,

-En fazla ne olabilir ki yaşayalım da

-Uzay giysilerimizde bize yardımcı olabilecek eşyalar var.

     Hemen üzerimdeki giysiyi kurcalamaya başladım. Birçok eşya vardı: Patates, arıtıcı, nem ölçer... 

       Önceden hayattan sıkılırdık bıkardık lanetler okurduk ama şimdi anladım ki hayat kadar önemli değerli hiçbir şey yokmuş oysa o kadar değerliymiş ki paha biçilemez. Ben eşyaları incelerken Robertta uzay aracının parçalarından küçük bir yer yapmaya çalışıyordu. Bir yerde okumuştum kışın marsta -140 derecelere kadar inebildiği söyleniyordu. İşe yarayabilecek parçaları bir kenara toplamıştı bile. Su bulmamız gerekti, Robert bir yere doğru gidiyordu. Seslendiğimde cevap vermedi onun peşinden gittim. O kadar yürümüştük ki bacağım ağrımaya başlamıştı. Sonunda durdu. Kafamı kaldırdığımda gördüğüm şeye başta inanmadım bu gerçek olabilir miydi: SU

       O sırada kulağıma bir takım sesler gelmeye başladı Robertte sorduğumda ise hiç bir şey duymadığını söyleyince bu konuyu fazla uzatmadım. Zaten boğuk ve uzaktan gelen bir sesti. Robert şişesine suyu doldurmuştu bile. Hemen yanına geçip bende doldurdum. Yine yürümeye başladık vardığımızda arıtıcıyı çıkarıp suyu arıttık ve tekrar şişelere doldurmaya başladık. Bize  suyu iletebilecek bir çubuk gerekti. Roket patlarken parçalanmış kitaplığımın parçalarını getirdim ve patateslere sapladık ve şişelerin içine yerleştirdik. Hemen uzay aracının  parçalarını iple tutturmaya çalıştık olmadı. Geri arkalarına da parçalar yerleştirerek tutturduk ama sıra en zoruna gelmişti tavan. Çok zor oldu ama ortaya kolon gibi bir parça atarak başardık. 

        Her şey bittikten sonra oturarak Dünyanın Ozonofer (Ozon tabakası) ıne bakarak yorgunluklarını attık. Robert sesli bir şekilde Hmm... burda bir gün 24 saat 40 dakika olduğundan yaklaşık 5 günde ölme ihtimalimiz var o zaman 120 saat 200 dakika yani 123 saat 20 dakika yapar o zamana kadar da patatesler filizlenir. Rahatlamıştım bunları duyunca.

        Bize iletişim kurabileceğimiz bir alet lazımdı ama yoktu işte. Biraz dinlendikten sonra yine aynı sesi duydum yavaşça kalkarak o uzaktan gelen sese doğru yavaşça yürüdüm. Ses daha iyi gelmeye başlamıştı. Yürürken ayağımın altında sert bir cisim olduğunu fark ettim. Eğilerek onu aldım ve bunun telsiz olduğunu gördüm. Konuşmaya başladım. Ama gelen ses çok boğuktu ve hiçbir şey anlaşılmıyordu. Arkama doğru baktım ama nereden geldiğimi hatırlayamıyordum. Geldiğim yöne doğru gitmeye başladım. Sadece dünya ve ay görünüyordu. Ayın o güzel haline bir an nerede olduğumu unutup gülümsemeye başladım. O an Robertla karşılaştım sesi titrek şekilde Bert diye bağırıyordu. Hemen yanına koştum. Korkma telsiz buldum dedim. Çıkardım ama nedense ses gelmiyordu. Pili bitmişti hemen elimden çekip aldı sankli benim suçummuş gibi

-Ne yaptınn!!, diye bağırmaya başladı

-Hiç bir şey yapmadım diye savundum kendimi

-Tek gidiş şansımızdı o... diye söylenmeye başladı.

         Telsizi parçalara ayırmaya başladı. Olmayacağını kendisi de biliyordu. Ben artık Robertı tanıyamıyordum. O yaşam sevinci duyan, cesur, kararlı Robert yoktu onun yerine yaşam sevinci duran umutsuz, suskun biri gelmişti. Ama bütün bunlara direnmesi gerekti. 

    Elindeki telsizi bırakarak " Ölmekten başka hiç bir olasılık yok " dedi bende "Eminim kurtulacağız " diye cevapladım ama aslında benimde umudum kalmamıştı. Ağlayarak " Beni yalanlarla kandırmaya çalışma" diye bağırmaya başladı ve sessizlik oldu. Robert umutsuzca patateslere bakmaya gitti. Gittiğinde karışık bir çığlık attı hemen yanına koştum ve görünce bende çok şaşırdım. Kamera çıkartıp fotoğrafını çektim. Artık az da olsa umutlanmaya başladık.

-Patatesler filizlendiğine göre sudan içebiliriz.

- Çabuk hemen su almaya gidelim

     Yine aynı yere doğru ilerledik. Giderken Robert beni durdurup bir resim gösterdi. Baktığımda bu bir 23 nisan yazılı bir kağıttı. Ben kağıdı alıp incelemeye başladım . Baktığımda Robert  önümdeydi suyun yanındaymışız zaten. Hemen cebime koyup bende su doldurdum.

-Sence bu nereden geldi, dedi Robert

- Acaba uzaylılar mı? diye sordum ama

-Çocuk musun ya diye alaycı bir şekilde cevap verdi.

     Geri eski yerimize dönünce incelemeye başladık kokusu sebze kokuyordu. Sıradan boylardan değildi. Yine aklıma acaba başka birileri varmıdır diye aklıma takıldı. 

-Bence ekmeye başlayalım , diye ses geldi patateslerin olduğu yerden

      Ben elimle toprağı kazmaya çalıştım. Robertta kazdığım yerlere patatesleri koyarak toprakla üstünü kapattı zaten toplamda 4 tane patates vardı ve birini dikmedik o kadar açtık ki. Hemen sularını verdim ve arıtıp suyla beraber patates yedik. Suyun tadı kötü değildi ama bizim içtiğimiz gibi de değildi. Elimi resme uzatıp baktım o an gözlerimin önüne çocuklarım geldi. Sonunda istediğim soruyu almıştım" Burada yaşayanlar olabilir mi" bende onayladım "olabilir" diyerek. Böyle konuşmaya devam ettik bir an aslında Roberttla iyi ki arkadaşız diye geçirdim. Tam birbirimizi tamamlıyorduk. Ve yine uykuya dayanamayıp dalıp gittim... 

Şimdi size soru fark ettiniz mi RO-BERT 

Robert in içinde Bert in ismi yazıyorduu. Bende bunu fark etmemiştim

2.bölümün sonuna geldik. Herkese iyi günler. Kitapta istediniz veya istemediğiniz bir şey varsa yazın ben eleştiriye açık bir insanım. Neyse vote atmayı unutmayın ... 

- Bölüm nasıldı?

-Sizce bir sonraki bölümde ne olabilir?

-Bu arada hikayeme sizin eklemek istediğiniz bir şey olursa ekleyebilirim, varmı?