Dark Secret's Series : Nights with Mage Lastra Del Russo( Self-Published)

Chapter 19

Mage

.

"Yuki?" bungad ko ng makita ko siya na nasa kanyang opisina na, hindi nito ako pinansin at abala itong binabasa ang isang papeles.

Maaga yata siya ngayong na tatrabaho, pero hindi ba dapat hinahandaan na niya ako ng kape? Hindi na bale baka gusto niya makauwi ng maaga ngayon kaya naman tinatapos na niya ang  trabaho niya.

Kailangan ko nga palang idispatya ang papeles na 'yon dahil wala naman itong katutuhanan. Umupo ako sa'king lamesa at binuksan ang drawer na kung saan ko nilagay ang folder na nag lalaman ng papeles. Ngunit ng buksan ko ito ay wala akong nakitang folder doon. Pero dito ko lang 'yon nilagay. Saan naman napunta 'yon. Lahat na ng drawer sa lamesa ko ay nabuksan ko na pero hindi ko talaga ito makita. Hindi kaya may kumuha nito? dahil kung wala ay nandito lang 'yon. Pero sino naman ang kukuha nun?

"Hinahana niyo po ba ito?" napatingin ako sa'king lamesa na may naglapag dito ng isang folder. Nakaramdam ako ng kaba ng makita ko kung sino ang naglapag nito.

"Yuki," I look to her eyes, it's full of anger and sadness.

"Totoo ba ang laman ng folder na 'yan?" tanong niya sa'kin, bawat salita niya ay may diin at galit. Agad akong tumayo at aking kinuupuan at nilapitan siya.

"Let me explain Yuki," she avoid my hand and step back, her tears begin to fall down from her eyes.

"So, it's true na ikaw ang pumatay sa tatay ko?" she said between her sob, I try to approach pero lalo lang siyang lumalayo.

"No, Yuki it's not true, hindi ako ang pumatay sa tatay mo," I don't know why I even  explaining this to her, but I feel that I should.

"Hindi? Pero sabi sa papel na 'yon ikaw ang pumatay sa kanya!" she shooted from the top of her lungs.

"Calm down Yuki, I was just a paper," muli ko siyang nilapitan para pakalmahin siya ngunit muling siyang lumayo sa'kin.

"Para sayo isa lang 'yong papel pero para sa'kin isang 'yong ebedensiya!" hindi ko na alam kung ano pa ang sasabihin ko sa kanya dahil mukha sarado na ang kanyang isip sa mga paliwanag ko.

"Look Yuki, You should calm down fi---"

"Wag kang lalapit!" bigla akong napaatras dahil, biglang siyang nag labas ng baril. That was my gun! Mukha nakuha niya ito sa drawer dahil kasama ito ng folder pero hindi ko ito napansin dahil abala ako sa paghahanap ng bwesit na folder na 'yon.

"Put the gun down Yuki, baka makalabit mo ang gatilyo," kalmadong wika ko habang sinusubukang lumapit sa kanya.

"Huwag kang lalapit!" bigla akong napatigil ng bigla niya kalabitin ang gatilyo ng baril.

"F*ck Yuki put down the Gun!" I shooted to her, muntikan na akong matamaan ng bala buti na lang ay dumaplis lang ang bala sa'king pisngi.

"Y- you kill him , you kill my father!!" halata sa kanyang mukha ang pagkagulat dahil sa pagkalabit niya ng baril pero pinipilit niyang maging maging matapang.

"Please put down the gun, let settle this calmly please Yuki. I'm begging you." I'm so desperate to get the gun to her baka kasi mapano siya. I know that she don't know how to use a gun.

" Bakit ako makikinig sa taong pumatay sa tatay ko?" pagmamatigas niya. She still pointing the gun to me but I don't care kung mabaril man niya ako ang mahalaga ay hindi siya masaktan.

" It's not me Yuki, Please Believe me." I'm trying to be calm para hindi na noya muling maisip pa na kalabitin ang gatilyo.

"Ayokong maniwala sa isang manlolokong tulad mo!" hindi talaga siya nagpapatalo, ang tigas ng ulo niya nakakainis kung hindi lang siya..