unforgiven

-aşk üzerine

11 Nisan
&&

bazen üzülüyorum durup dururken
kalbimde hala anlatmadığım bazı şeyleri barındırıyorum
söylenmemiş hikayeler
üstüne gözyaşı dökülmemiş kırıklıklarım var
affedemediğim davranışlar
unutamadığım bakışlar
kalbime oturan sözler var.
nasıl olur atlatırım bunu bilmiyorum,
ama zaman iyi geliyor
tamamen halletmiyor ama
üzerimdeki etkisini azaltıyor en azından

aslında
bu bölümde, biraz aşktan bahsetmek istiyorum.
aşkın ne capcanlı bir duygu olduğunu,
adına ne çok şiirlerin, ne çok şarkıların yazıldığından.

ben de bir kez aşık oldum,
bunu 100'ü aşan şiirlerimden de anlayabilirsiniz.
bu daha çok,
saf bir aşktı.
beklentisiz, karşılıksız,
tam anlamıyla masallardaki gibi bir şeydi.
küçük çocuklara aşkın ne olduğunu anlatırken kullandığınız kelimeler gibiydi.
doğruydu
ama içinde gerçeklik yoktu.
dedim ya, hep büyülüydü, ama hep.
o yüzden onunla hiç gerçek bir şeyler yaşamadık
ve masal bitti
mutlu sonla bitti evet
ayrı ayrı mutluyduk.
sonra gerçek hayata döndüm,
bulutların dağınık olduğu,
eldivenlerin bile elleri ısıtmadığı bir dünyaya.
sevdim birini,
belki aşktı belki değildi...
bilemem,
aşksa da çok uzun zaman önce aşktı ve
şunu öğrendim ki: aşk tükenirmiş.
bizimkisi de kısa zamanda tükendi,
çünkü büyülü değildi
çünkü gerçekçiydi ve
bu dünyadandı.
doğru olup olmamasının bir önemi yoktu bu dünyada,
ve ben en iyi bildiğim oyunu oynadım.
doğru diye tutturduğum şeyi yapmaya çalıştım,
dediğim gibi doğru diye bir şey yoktu.
beklentilerim ve çabalarım havada asılı kaldı.
asla karşılanmadılar.
üstelik berbat hissettiren duygularla doluydu,
ayrıyken.
birlikte iyiydik, masalların aksine.

bilmiyorum galiba daha çok bu konuda konuşmak istemiyorum

aşk gibi hissettirmemişti
çünkü affedici değildi
çünkü büyülü değildi
aşkın başka dünyaya götürmesi gerekirdi
aklını güzelliklerle başından alması gerekirdi
kavgalar ve zehirleyici sözlerle değil
için kıpır kıpır olmalıydı
gözlerimi kaçırmak istememeli, merakla bakmalıydım

aşk olsaydı
böyle olurdu