Çocukluğundan beri zihninin ona oynadığı oyunlarla baş etmek zorunda kalan Jeon Jungkook, her sabah işe giderken asansörde karşılaştığı gizemli adamın peşine takılır.
Gizemli adamın büyüsüne kapılan Jungkook, kendini suçlarla dolu bir şirkette onunl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. Bölüm:Asansör fobisi, kabuslar.
Bugün tekrar yerleştiğim evimde üçüncü günümdü. Yavaş yavaş düzeldiğimi hissediyordum.
Kendimi toparlamam gerekiyordu. Böyle yaşamanın kimseye yararı yoktu.
Telefonumu alıp Hoseok'a mesaj attım.
"Hoseok, bahsettiğin buluşma ne zaman olacak? Geleceğim."
Birkaç dakika sonra cevap geldi.
"Yarın saat 3'te, benim pastanemde. Gelecek olmana çok sevindim."
"İşten ayrıldım. Ve kendimi pek iyi hissetmiyorum şu sıralar, kafam dağılır."
"Neler olduğunu yarın anlatacaksın. Kendine iyi bak Kook. Özlendin."
"Sen de, görüşürüz."
Eskiden kötü olduğum zamanlarda arkadaşlarım beni dışarı çağırırdı, tüm gün eğlenirdik ve bu benim iyi hissetmemi sağlardı. Şimdi de öyle olacağına inanıyordum.
***
Ertesi gün hazırlandıktan sonra Hoseok'un pastanesine doğru yol aldım.
Geldiğimde içeride Hoseok ve bir adam vardı. Müşteri yok gibiydi.
"Selam, Hoseok."
"Ah, hoş geldin Jungkook. Gel, otur lütfen."
"Hoş buldum. Nasılsın?"
"İyiyim. Seni Yoongi ile tanıştırayım. Pastaneyi açmamdaki en büyük destekçim oldu. Her zaman yanımdaydı."
"Ben Jungkook, tanıştığıma memnun oldum."
Aynı şekilde karşılık vermişti.
"Diğerleri yok mu?"
"Birazdan burada olurlar. Ben sana bir şeyler ısmarlayayım, ne istersin?"
"Çöreklerin çok güzel, onlardan olsun."
Geçen sefer tadına bile bakamadığım çörekler.
Yedikten sonra kapıdan gelen Namjoon ve Seokjin'i gördüm.
"Hoseok selam! Jungkook, uzun zaman olmuştu."
İkisiyle de sarılıp hasret giderdikten sonra oturduk.
Bir saat olmuştu. Eksik olan tek kişi Jimin'di.
"Jimin gelmeyecek mi?"
"Ona haber verdiğimde işlerinin yoğun olduğunu söylemişti. Muhtemelen gelemeyecek."
Tabii, Jimin o suçlarla dolu şirkette çalışıyordu.
"Lise sonda gittiğimiz futbol maçını hatırlıyor musunuz?"
