snowdrop, namsoo

2

namjoon: tanrı beni şaşırtmayıp küçük oyunlarını oynamıştı yine.

o kız yani Kim Jisoo ile ben okulun en zekileri olarak sadece sınırlı sayıda kişinin katıldığı bir geziye katılmıştık. pardon katılttırılmıştık.

bu gezi 3 gün sürecekti. Kore'nin en ünlü gözlemevine, özel ilaçların üretildiği ultra gelişmiş bir laboratuvara ve uluslararası icatların sergilendiği bir fuara gidecektik.

ikimiz de sessizce okulun bahçesine bizi almak için gelecek otobüsü bekliyorduk. sessizliği bozan Jisoo'nun onunla vedalaşmaya gelen bir kamyon arkadaşıydı. ne ironi ama. benim varlığımı bilen sayılı kişi varken o bayağı bir popülerdi anlaşılan. gereksiz laflar ve nasihatlerden sonra sonunda otobüsün gelmesiyle ayrılmıştık onlardan. Jisoo ile ikili koltuğa otururken cam kenarına oturması için yer vermiştim.

'yok teşekkürler beni araba tutar. camdan bakarsam kusarım kesin.'
gülümseyerek söylediklerine karşılık umursamazca cam kenarına oturdum. kendi bilirdi.

yol boyunca sohbet etmeye çalışmıştı ama onu geçiştirerek iletişimden kaçınmıştım. bu sabah yaşananlardan sonra insanlara tahammül seviyem eksilere inmişti.

'bana bak Namjoon! bir daha banyoda kan görürsem seni atarım buradan. burası senin psikiyatri kliniğin değil. ye iç sıç yat 18 olunca defol git şuradan! ergenliklerin canıma tak etti artık!'

'ama hocam Namjoon Hyung zor zamanlar-

yüzüne indirilen tokatla donakalmıştı Seungmin. aynı tokatın iki katını atmıştım karşımda duran pezevenge. sonucunda ise müdür yurttan atılmam için büyük mercilere dilekçe göndermişti.

benim hayatım böyleydi. güzel şeyler görmek zordu hatta imkansızdı. açmaya çalıştıkça yaprakları koparılan bir çiçek gibiydim. her şey, tüm evren ve Tanrı benim iyi olamamam için elinden geleni yapıyordu.

canım yanıyordu her seferinde bu yüzden onunla konuşmayacaktım. kimi sevsem başına bir şey geliyordu ve ben artık kötü şans getirmekten bıkmıştım.

Jisoo'yu da başına belaya soktuklarım kervanına katmayacaktım. o iyi bir kızdı ve bunları hak etmiyordu.