Under His Chains (Sta. Lucia Series #1)

Kabanata 34

Kabanata 34

Don't

"Get off your fucking hands on me."

Nilingon ko si Soft na nakangisi sa akin bago ko kinalas ang pagkakahawak niya sa akin. Aubrielle chuckled a bit but I just maintain my smug face. I shrugged.

"This is not so you, Rhoana." ngumisi si Soft.

"Stop calling me that name Sofronio kung ayaw 'mong masapak ko." banta ko.

"Whoo! Chill, Rhoana-- I mean Kara!" tinaas niya ang dalawang kamay tanda ng pagsuko.

I just rolled my eyes upward while staring at him. He's handsome face was now reflected with the lights, napailing ako. So much staring, he's not my type anyways.

"So? Babalik ka na sa asawa mo?" Aubrie asked, hindi nawala ang ngisi niya.

"Ba't ka nagtatanong, Zeila? Gusto mo na 'bang bumalik sa asawa mo? Remember, we both married here except for that man." tinuro ko si Soft na umiinom na sa kopita niya.

"Oh goodness! Ofcourse not! Anyways don't call me Zeila! Kinikilabutan ako! Ugh!" bulalas niya pa.

"Hindi pwedeng bumalik si Aubrie sa asawa niya." seryosong sabi ni Soft kaya natigilan ako.

I think I hit a nerve huh.

"Whatever, Sofronio." umirap ako bago ko nilapag ang kopita sa table. "I need to remove my ass off here, ciao!"

Kinuha ko ang bathrobe ko para isuot bago napagpasyahan na pumunta sa hotel room ko. Akmang maglalakad na sana ako ng pinigilan na naman ako ni Aubrie.

"Katherine, babalik ka na ba talaga doon? Hindi ba't galit siya sa'yo?" nag-aalalang tanong niya.

Suminghap ako at marahan siyang hinawakan sa magkabilang-balikat. "I am married to him, I married a Hidalgo. Sa tingin mo, matatakasan ko siya?"

"Kara naman..."

"Aubrie, makinig ka. Kakayanin ko 'to. Alam kong galit siya, kailangan ko lang siyang papayagin na pirmahan ang divorce papers tutal ay hindi na naman niya ako mahal. And after that, sabay tayong aalis papuntang abroad. Naiintindihan mo ba ako huh?" marahan kong sabi.

"You've been through pain." she said worriedly.

"Kasalanan ko 'yon, Aubrie. Kung sana inamin ko na hindi naman talaga ako ang asawa niya edi sana namumuhay sana ako ng tahimik ngayon." malungkot kong tugon.

Dahan dahan akong niyakap ng bestfriend kong si Aubrie kaya niyakap ko din siya pabalik bago ako bumalik ng hotel room para mag-impake. I need to go home.

"G-Good evening, Senorita!" sinalubong ako ng mayordoma ng makarating ako sa malawak na bakuran ng mansion.

The place screams elegant and majestic, the leaves are pooling softly while the mansion's designs were indeed graceful with the medival era. Sabay-sabay na yumuko ang mga kasambahay ng makita ako.

A life with a rich people.

Kailanman hindi ko ito pinangarap na maging mayaman ako. Gusto ko lang mamuhay ng simple at masaya pero nagbago ang lahat ng makilala ko ang lalaking magdadala ng malaking pagbabago sa akin.

Napalingon ako sa may living area ng makita ang mga gold bars na nagkalat sa sala, may mga taong nag-aayos doon. Hindi na ako magtataka kung bakit tinatawag silang pinakamayaman sa lahat. They are indeed rich than I think. Hindi pa nakakalahati ang yaman nila dito.

They are the family of Architects, lawyers and Engineers.

"Senorita! Naghihintay po sa inyo si Senorito sa opisina niya." ngumiti sa akin ang mayordoma pero hindi ko na magawang ngumiti sa kanya.