Κριτική βιβλίων (Οι σκέψεις μου επάνω στα βιβλία σας)

Let's talk about crime

Ένα βιβλίο μυστήριο έσκασε σαν βόμβα εμπρός μου! Ο τίτλος του μου προκάλεσε από την αρχή εκείνη την ανατριχίλα του μυστηρίου και της σκοτεινής πλοκής που δύσκολα μπορεί να εξιχνιάσει ο αναγνώστης από την πρώτη στιγμή! Ένα εξώφυλλο όπως ακριβώς χρειαζόταν για να προσελκύσει το ενδιαφέρον μου σε συνδυασμό με μια καλά δομημένη περίληψη μου κέντρισαν καθοριστικά το ενδιαφέρον. 

Πρόκειται λοιπόν για ένα μυστήριο και μια υπόθεση εγκλήματος που είναι δυσεύρετη στους σημερινούς συγγραφείς. Ο Πάρης Μυλωνάς μοιάζει με μια φιγούρα που με μεγάλη προσπάθεια μπορείς να αποκρυπτογραφήσεις και αυτό μάλιστα με πολλές προσπάθειες σου να πέφτουν στο κενό. Η πλοκή εξελίσσεται μέσα από τα μάτια αυτού του μεσήλικα άνδρα που φαίνεται να κατέχει ωριμότητα και ένα κοφτερό μυαλό, όπλα του για να λύσει ακόμα και τα μεγαλύτερα μυστήρια. Η συγγραφέας του βιβλίου αυτού κατάφερε να σκιαγραφήσει και να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα τόσο ρεαλιστικό που στέκει αδύναμο λογικής να μην σε κερδίσει το πάθος του αναγνώστη για το μυστήριο. 

Καθ'όλη τη διάρκεια της ιστορίας η εγκληματική υπόθεση ξεδιπλωνόταν αργά και σταθερά και ένα σημαντικό στοιχείο τεχνικής που με κέρδισε ήταν το πόσο έξυπνα και πολυδιάστατα μπορούσα να δω το μυστήριο του εγκλήματος μέσα από τα μάτια αυτού του άνδρα. Η σοφία του αλλά ταυτόχρονα και ο κλειστός χαρακτήρας του μου δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα γεμάτη απορίες και θέληση να μάθω κι άλλα για εκείνον. Δεν μπορούσα να συλλάβω την εξυπνάδα του, ενώ ταυτόχρονα η πλοκή αγγίζει όλο και πιο πολύ την εγκιβωτισμένη αφήγηση. Είχα να λύσω σαν αναγνώστρια δύο μυστήρια, το ένα ήταν το έγκλημα που έψαχνε να βρει και ο Πάρης και το δεύτερο ήταν ο ίδιος ο Πάρης. Έμοιαζε σαν να τρέχω έναν μαραθώνιο μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να μάθω και να καταλάβω έναν κόσμο ενός μυαλού μακριά από το δικό μου. Αυτό θεωρώ πως ήταν και από τα πιο σημαντικά κομμάτια του βιβλίου αυτού! 

Ωστόσο, το χαρισματικό στυλό της συγγραφέως δεν σταμάτησε ως εκεί! Προσπαθούσα ρουφώντας τις λέξεις να αντιληφθώ έναν ξένο κόσμο και κάθε φορά, μόλις ένιωθα ότι βρισκόμουν κοντά στην ψυχοσύνθεση του Πάρη και πάλι έπεφτα έξω. Ο έρωτας τού χτύπησε την πόρτα με αποτέλεσμα να χάσει το κύρος, την αυτοπεποίθηση και τον εξυπνάδα που είχε χτίσει η παρουσία του μέσα στο μυαλό μου! Ανακάλυψα τότε πως ακόμα και ο πιο δυναμικός και έξυπνος άνδρας μπορεί να πέσει μέσα στην παγίδα του έρωτα μιας καλοσυνάτης, ευγενικής και έξυπνης γυναίκας! Ο χαρακτήρας λοιπόν με άφηνε πάντοτε άναυδη και μετέωρη. Η τάση μου να πέφτω πάντα έξω στα σχέδια του μυαλού μου με έκανε να μην θεωρήσω ούτε στιγμή δεδομένη την υπόθεση και το βιβλίο να με συναρπάζει όλο και πιο πολύ και όλο και πιο έντονα! Αυτό λοιπόν θεωρώ πως είναι και το δεύτερο δυνατό χαρτί του συγκεκριμένου βιβλίου!