je t'aime • Liskook

23 [Final]

10 yıl sonra..

"Jungkook! Buraya baksana!"

Jungkook koşarak yanıma geldiğinde gülümsedim. "Ne oldu? Lima'ya mı birşey oldu? Kediler onu mu yediler? Lisa ne oldu anlatsana!"

Gülerek elimi umzuna koydum. "Birşey olmadı Jungkook. Sadece Jennie ve Taehyung'a gideceğimiz için Lima'yı hazırlamanı isteyecektim."

"Ha, bir an kızımıza birşey oldu sandım." Elini kalbime koyarken gülümseyerek kenardan aldığım bebek bezini, zıbınını ve tulum takımını Jungkook'a uzattım. "Aşağıda bekliyorum sizi kaptan."

Gülerek aşağı indim. Bende götüreceğim birkaç şeyi hazırlıyordum. Bugün Jennie bir ifade ile beraber akşam yemeği yeme fikrini sormuştu.

Jungkook ve ben ise, hiçbir işimiz olmadığını, yani gelebileceğimizi söylemiştik.

Jungkook ile sevgili olmamızın üzerinden yaklaşık 10 yıl geçmişti. Ama yaklaşık olarak. Daha birkaç ayımız vardı onuncu yılımız için.

İlk Jungkook ile tanıştığımda 18 yaşındaydım. Şimdi ise 28 yaşındaydım, hatta yakında 29 bile olacaktım.

Jungkook ile ailelerimiz ile de anlaşmamız sonucu 26 yaşında evlenmiştik, evlendiğimiz gün en mutlu hissettiğim günlerden biriydi, herkes oradaydı.

Daha sonra ise çocuğumuz olmuştu, Lima. Daha bir yaşına yeni girmişti. Ama hâlâ dün doğmuş gibi aklımdaydı o gün.

Jungkook Lima ile aşağı indiğinde gülümsedim. "Siz böyle çok güzelsiniz ama." Gülümseyerek yanıma geldiğinde ikisine de sarıldım.

"Annecim, balım. Çok güzel olmuşsun sen böyle." Jungkook kaşlarını çatarken kucağındaki Lima ile birlikte geriye çekildi. "Bana böyle seslenmedin Lalisa."

Gülerek ona baktım. "Sen kendi kızını mı kıskandın?" Gülerek burnunu Lima'nın burnuna sürttü. "Ben kızımı kıskanamaz mıyım ben?"

Telefonumun çalması bu güzel anı bozarken çantamdan telefonumu çıkardım. "Jennie?"

"Hadi ama Lalisa!? Neredesiniz?"

Gözüm kolumdaki saate kayarken gözlerimi büyülttüm. "Hemen çıkıyoruz Jennie. Bak şimdi çıkıyoruz gerçekten."

Gülerek yanıtladı. "Tamam Lisa. Çabuk gelin." Onu yanıtlamadan telefonumu kapatırken Jungkook'u hızlıca çekiştirmeye başladım. "Jungkook! Geç kaldık Jungkook!"

Gülerek Lima'nın montunu giydirirken gülümsedim. Ardından ise hızlıca arabaya binmiştik.

§

Evimiz Jennie ve Taehyung'un evine yakın olduğu için yol kısa sürerken tabi mantıken de kısa sürede gelmiştik.

Arabadan inerek Lima'yı kucağıma alacaktım ki Jungkook benden önce davranarak Lima'yı kucağına aldı. Ona gülümseyerek kapıyı kapattım ve ona yetiştim.

Beraber evlerinin yanından arka bahçeye girdiğimizde burada olmamaları üzerine arka kapıyı çalacaktık ki Jungkook konuştu. "Lima'nın şeyini unuttum! Bekle arabadaydı hemen alıp geleyim. Sen içeri gir üşüme."

Kafamı olumlu anlamda sallarken Jungkook koşarak arabaya gitmişti. İçeri girmek için kapıyı çalacağım sırada vurmak ile kapı itildi.

Kapı ben tıkladığım anda açılmıştı? Hava karanlıktı ve evdeki ışıklar yanmıyordu. Bu her ne kadar korkmama sebep olsa cesur bir şekilde eve girdim.

"Jennie?"

Oturma odasında karanlık olmasına rağmen kimseyi görmezken salona doğru adımladım. Acaba Jungkook'u mu beklemeliydim.

"Taehyung?"

Oturma odasından çıkarken salondan gelen ses ile hafifçe çığlık attım. Ve daha sonra ise kulağıma gelen Lima'nın ağlama sesi beni iyice telaşlandırmıştı.

"Lima? Lima neredesin! Jungkook!"

Gözlerim dolarken yavaşça salona ilerledim. Hâlâ Lima ağlıyordu. Ve salona her yaklaştığımda ses daha da artıyordu.

Salonun kapalı kapısının önüne geldiğimde elimi yavaşça kapı koluna götürdüm. İndirmem ile kapı açılırken daha fazla vakit kaybetmeden hızlıca içeri adımladım.

Ve o an her ne olduysa oldu. Üstüme dökülen balonlar, konfeti parçacıkları ve kenarda ve pastada parlayan maytapların kıvılcımları ilk başta şoke uğramamı sağlamıştı.

"İyi ki doğdun Lalisa!"

Kızıma birşey olmadığı için sevinirken aynı zamanda şoke uğramıştım. Ki başta ne kadar korktuğum şimdi ağlamamdan belliydi.

"Ya seni yerim."

Jungkook gelerek bana sarıldığında yarı gülerek yarı ağlayarak ona sarıldım. Bugün doğum günüm olduğunu nasıl unuturdum.

Kafamı diğer tarafa çevirdiğimde Jennie ve Taehyung dışında benim ve Jungkook'un tüm arkadaşları vardı.

Hepsine teker teker sarılırken de konuşmayı ihmal etmedim. "Hepinize çok teşekkür ederim çocuklar. Sizi çok seviyorum."

|Kitap Sonu|

Evvvveeet final geldiiiiiii

Duygularınızı buraya alam:
(Düzgün bişiler yazın bişi denicem mdmdfmm)

Ee iyi o zaman From Black To Pink'de görüşürüzz💞💖