popstar [chaelisa]

8

"günaydın." uykulu halimle gözlerim yarı açık kapıyı açtığımda bana kıyasla karşımdaki sehun oldukça enerjikti. "dinlenmem lazım." kapıyı yüzüne kapatacağım anda ayağını kapıya koyarak buna engel oldu ve evime girdi. evet şu an beni tam olarak kaçırmaya çalışıyordu ve çığlık atarsam da insanların buraya toplanacağından emindim. "hadi lisa!" çocuk gibi mızmızlanmaya başladığında kolları arasından çıktım ve "of" benzeri bir sesi bıraktım ortaya. buraya geleli 2 gün olmuştu ve 2 gündür evden çıkmak yerine odamda ağlıyor veya uyuyordum.

"sana verdiğim tek başına toparlanma süresinin sonuna geldik ne yazık ki. artık eğlence zamanı. los angeles'ın tadını çıkar biraz ya!" zaten dağınık olan saçlarımı dağıttığında eline vurdum ve odama yürümeye başladım. 1 haftalığına kiraladığım evin mimarisi onun eviyle aynı olduğu için büyük ihtimalle yatak odamın nerede olduğunu biliyordu ve bu yüzden çoktan önüme geçip kapıyı kapatmıştı. "ne yapıyorsun?"

"bu odaya sadece bir şartla girebilirsin." elimi duvara koyup devam etmesini beklerken sehun duvardaki kolumu hafifçe itti ama bu bile yere düşmeme yetmişti. "seni," küfür edeceğimi anladığı an gülmeye başladığında kalkmış ve benimle uğraşmaktan keyif alan sehun'a bakmayı kesip odama girmiştim. yatağa kendimi atacağım an beni tutup kendine çeken sehun'un kendimi onun kolları arasında bulduğum an kollarını vurmaya başladım. gerçekten uğraşılmayacak haldeydim ve devam ederse yumruklarım kollarına değil yüzüne olacaktı. "tamam kickboksa gittin ama sence de çok sert vurmuyor musun?" beni omuzlarımdan tutup kendinden uzaklaştırdığında elleri hala omzumda kalmıştı ve yüzüne bakarak esnedim. "saat kaç?"

"akşam 10 lisa." kafa sallayıp omzumdaki ellerini çektiğimde yatağıma dönmüş ve sehun'u umursamadan yatmıştım. "hala uyumaya çalışıyorsun inanılmaz."

"depresyondayım."

"aynı zamanda los angeles'tasın. ya 1 gece sadece, lütfen." üstüne yorganı çeken beni durdurmaya çalıştığında los angeles gibi bir yerde neden yorgan kullandığımı çözmeye çalışıyor gibi de duruyordu. geceleri üşüme ihtimalimin olmasından nefret ederdim ve bu yüzden her zaman yorgan kullanırdım. yatağın içinin sıcacık olması hoşuma gidiyordu.

bir zamanlar yatağımın içi chaeyoung'ın varlığıyla sıcacık oluyorken şimdi yorganlar yapıyordu bunu.

tam konuşacağım anda esnememle sehun gözlerini devirdi ve beni kucağına aldı. "sadece 1 gece." kucağında konuşup kafamı göğsüne yasladığımda kucağında bile uyumaya çalışmama inanamıyordu. depresyon ilaçlarının etkilerinden biriydi ve görünüşe göre biraz fazla doz almıştım.

sehun'un bunu fark ettiğinden emindim. ilaçlar yatağın başında duruyordu ve ben uyuyamadığım her gece onlardan alıyordum. beni uyuşturup uyumama yardım ediyorlardı. "giyin hadi." hala kıyafetlerimi çıkarmadığım bavulun önüne beni bıraktığında birkaç saniye bakındım ve elime gelen tişörtü giydim. uğraşamayacak kadar bir an önce gecenin bitmesini istiyordum. "hangisi?" sorusunu anladığım halde cevaplamadan kıyafetlerime bakmaya devam ettiğimde sehun'un derin nefesini duymuştum. depresyon ilaçlarının uyuşturucu etkisinin ikimiz de farkındaydık ve ben inatla dozu daha da yüksek depresyon ilaçları alıyordum. "kullanmıyorum."

"hangi ilacı alıyorsun lisa?" bu sefer sinirli çıkan sesiyle ona döndüğümde bana bakmıyordu. sadece yere bakıyor ve sinirli sinirli bir şeyler düşünüyordu. ben ona bakmaya devam ederken en sonunda bana döndüğünde kafamı iki yana salladım. "bağımlı değilim."

"olacaksın. farkında değil misin bunun?"

"sadece birkaç ilaç sehun. uyku ilacı gibi düşün."