YENİDEN?

2.Bölüm;Lilly üzgünüm..

Onun gözüne görünmemeliydim. Yani burda olmaz. Ben onu görmüştüm fakat o ya benimle göz temasından kaçınmıştı ya da beni gerçekten görmemişti. Bunu bilmemekle beraber beni görmemiş Kabul edecektim. Arkadaşları ile takılıyor olması belki de bana gönderilmiş büyük bir şans. Kantinin önüne geldiğinde portakal suyu isteyeceğini tahmin etmiştim. Tahmini doğru çıkmıştı. Omzunu mermer zemine dayayarak arkadaşlarıyda gülüşüyorlardı. Bende hızlı hareket etmeye özen göstererek, hırkamın kapşonunu takıp ordan uzaklaştım.

 Tuvalette yüzümü yıkadıktan sonra olanları kafamda toparlamaya çalıştım. Bu okula neden yazılmıştı? Önceki okulundan atılmış mıydı,yoksa bu çabalar sadece beni tekrardan kazanmak için miydi? Eski olayı kafamdan geçirdim.

(4 AY ÖNCE)

 Zeynep ile okulun arka bakçesinde dolanıyorduk. Zilin çaldığını duyduğumuzda vedalaştık. Farklı sınıflardaydık. Koridordan sağa doğru dönünce Melih duvara bir kızı sıkıştırmış dudaklarını sömürüyordu. Melih sonra beni farketti.Geri çekildi

''Duru açıklayabilirim''

Sözleri kafamda dehşet saçıyordu. Gözlerimi sıkıca kapatmış söylediklerini dinlemiyordum.

''Se-sen bunu nasıl yapabilirsin?!''

“ Duru!’’

Kendimi sıkmadım. Gözlerimi kapattım.

“Bu ilişki burda bitti.’’

 Arkamdan “Açıklayabilirim.” İfadeleri başımda yankı yapıyordu. Ordan koşar adımlarla ayrıldım. Tuvalete girdim. Kapıyı kilitledim. Okulun bitmesine son 2 saat kala ağlamamı devam ettirmiştim. O ise okulunu değiştirmişti.

(ŞİMDİKİ ZAMAN)

  Gerçekten o an Melih benim için bitmişti. Onunla asla ama asla konuşmayacağıma dair kağıt imzalamıştım. O kağıt hala anı defterimin arasında… Ölene kadar saklayacağım bir hatıraydı. Aklımda kalmazdı belki ama anı defterimimin beyaz yaprakları arasında her zaman yeri olacaktı. Belki de biraz iddalı olmuştu. Farkındayım.

“Duru!” dedi Zeynep.

“Efendim.”

“Ne olduda bu kadar telaşlandın?”

“Görmedin mi?” dedim.

Zeynep biraz düşünür gibi oldu. Bende o sırada peçete makinasından peçete çıkarıp yüzümü sildim. Ve yine bir şans. En son kalan peçeteyi de ben almıştım.

“Neyi görmedim mi? Anlamadım.” Dedi Zeynep.

“Melih.”

Bu durum Zeynep’in umrunda olmamış olmalı.

“Ee? Ne olmuş ona?”

“Sen ona gözükmememi söylemedin mi?” dedim.

“Evet.”

“Bende ona gözükmüyorum işte.”

“Bu nereye kadar devam edecek peki?”

“Off. Bilmiyorum. Lanet olsun ki bilmiyorum!” dedim.

En nefret ettiğim huyumun arasında olan sinirlenince ağlama mekanizmam yine başlamıştı. Telefonumu alıp anneme mesaj attım.

“Anne ben eve geliyorum. 

-Kızın”

Zeynep’e eve gideceğimi açıkladım. Onayladı.Okuldan kaçma operasyonu başlıyor. Zeynep müdürün odasına gitti. Ben de dinliyordum.