BABASIZ

lise

Liseye başladığım ilk gün yanımda kimse yoktu tek başıma okula doğru yol alırken bir sigara yaktım ve içimden "sen ilk okula başlarken de yalnızdın artık büyüdün bunları problem etme" dedim, gerçekten de öyleydi ilk okula yalnız başladım herkes ailesiyle gelmiş, ailelerine eve gitmek istemediklerini söylüyor ve ağlıyorlardı, benim ise ağlayacak kimsem yoktu boşuna demiyorlar şımaracak kimsen olmadığında büyürsün.

Lisenin nasıl bir yer olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu, okula yaklaştığımda sigarayı daha bir kaç içimlik duman varken attım ve üstüne bastım, bahçenin kapısından girerken etrafı korkak bakışlarla süzüyordum, birden kendi kendime napıyorum ben dedim ve güçlü bir bakış atıp dik durdum, ilk günden ezik damgasi yemeyi kimse istemez diye düşünürken birden omzumda bir el hissettim arkamı döndüğüm de orta okuldan sadece adını ve simasını tanıdığım bir arkadaşım karşımda sırıtarak:

-aaaa sende mi bu okula geldin çok iyi oldu bende yalnız kalacağım diye korku...

Konuşmasının devamını dinleyerken kapıdan sarışın uzun boylu kocaman gamzeleri olan birisinin girdiğini farkettim.

Benim onu dinlemediğimi farkedince baktığım yöne doğru döndü ve tanıştırayım istersen dedi. Biraz şaşırdım ve nasıl yani tanıyor musun bu çocuğu? Dedim.

-Tabiki kızım o bizim mahallede oturuyor adı Mustafa.

Daha fazla ilgilenmeden sınıflara girdik mustafayla aynı sınıfta değildik hatta aynı blokta bile değildik ama ilk günden aklım onda kalmıstı eve müthiş bir sevinçle gittim tabi babam bu sevincimi elimden almayı cok iyi başardı facem açık kalmış tüm mesajlarımı okumuş ilk günden tüm hayat enerjimi elimden aldı iki saat kızdı bağırdı çağırdı, en sonunda odama girmeyi başardım.