"So you're leaving?" he asked.
Pulang-pula ang mga mata niya. Parang paiyak na siya.
P*ta, may gag* palang umiiyak eh noh?
"I am, for good" walang ka emosyon-emosyon kong sinabi yun.
Kailangan ko tong gawin.
"You're leaving me Iris?" hinawakan niya ang pulsuhan ko. He's mad.
"Bitaw" sinunod niya ang sinabi ko.
"Paano tayo?"
"Walang tayo" 'yun lang. Ayun na lamang ang nasabi ko.
I walked away, after I destroyed the person that I love.
Mahirap man gawin ay kailangan. For his sake.
Call me selfish, but I'm doing this for him. Masakit 'din ito para sa akin, sobrang sakit. He's my person, and he'll always be.
"Wait," narinig ko ang boses niya.
Unti-unti ko na hinarap ang buong katawan ko sa direksyon niya.
Pagkaharap ko ay nakita ko na may hawak-hawak siya.
"You left this at my house," lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko, inilagay niya ang lalagyanan ng sigarilyo sa palad ko. "Leave me, but promise me that you'll stop smoking. It's bad for your health."
Kumuha ako ng isang pirasong sigarilyo mula sa kahon neto.
"Just one cigarette, I promised you that." I smiled. "One cigarette per week." my smile slowly faded.
He smiled at me, tsaka kumaway.
Ang kaway ng pagpapa-alam.
Goodbye.
Tumalikod siya tsaka naglakad.
He never looked. Tuloy-tuloy lang siya.
It was painful.
He's the one that walked away.
thank you for reading, 💜
————————————————————
–sky
